Een paar serieuze dingen tussendoor

Manipal, 13.02.2017

Sinds Hampi was het druk in Manipal. Eerst hebben we onze sarees opgehaald bij de tailor. In de week voor Hampi waren Renske, Esmee, Fabio en ik met Steven naar Jaylaxmi gegaan en hadden we de stof voor de saree uitgezocht. Maar, vervolgens moet je het topje wat eronder moet nog wel bij een kledingmaker op maat laten maken. Normaal horen die topjes heel strak te zitten, maar de tailor had die van Renske en mij veels te los gemaakt, waardoor we weer terug moesten. Maar dat was natuurlijk niet de hoofdreden dat het druk was in deze twee weken tussen Hampi en Remeis zijn komst. We moesten voor Teddy’s vak presentaties geven en we hadden voor alletwee de vakken op 23 en 24 februari tentamens. Ook zijn we op de field work dagen gedurende deze weken telkens bij dezelfde organisaties geplaatst. Ik zat met Rachel samen met een aantal eerstejaars van social work bij Deepa Jyothi, de organisatie voor HIV positieve mensen. Maar ons groepje hoefde daar niet altijd heen, want tussendoor waren de eerstejaars een opdracht aan het doen, waar Rachel en ik gelukkig aan mee mochten werken. Ze moesten namelijk 3 lessen geven aan kinderen op een school. We gingen naar de Christian High School in Udupi en ik heb samen met Shalini en Sushravya aan kinderen van rond de 11 jaar een lesje mogen geven. Het was nog best lastig om iets nuttigs te verzinnen wat we ze konden leren en ze tegelijkertijd ook leuk zouden vinden. Op het einde van de les was mijn creativiteit vaak op en dan leerden de meiden mij throwball spelen en ik leerde ze het spel ‘drie is te veel’. En ook al was het eigenlijk veel te warm om buiten in de zon te sporten, toch keken ze ontzettend uit naar het sportuurtje omdat ze throwball zo’n leuk spel vonden. Het was best wel bijzonder om te zien dat op zo’n jonge leeftijd al de verschillen en ongelijkheden tussen meisjes en jongens eigenlijk al zo normaal zijn, want de jongens en meisjes mixten persé niet. Ze durfden en wilden niet naast elkaar staan, wilden elkaars hand niet vast houden met spelletjes en als ik dan vroeg of ze van de juf bijvoorbeeld nooit een opdracht samen moesten doen, antwoordden dat de juffen en de directrice van de school dat juist altijd afraden. Dat vond ik toch wel onvoorstelbaar. Maar desondanks was het superleuk om met die kinderen kennis te maken en even mee te mogen draaien op een school. Maar zodra we thuis waren was het weer gauw aan de studie. We waren al een beetje gewaarschuwd, maar toen het zo ver was en we de tentamens moesten maken, kwamen we erachter dat we deze manier van examineren niet echt gewend waren. We kregen 3 essay vragen, waarvan we de eerste met 300 woorden moesten beantwoorden en de laatste 2 met 500. Dat betekende dus 3 uur lang schrijven met de hand, wat ik echt niet meer gewend was sinds mijn essays van Engels op de middelbare school. In het begin vond ik het even lastig om de antwoorden te verzinnen, maar na een poosje kwam ik er goed in en was het enige wat me af en toe stoorde de kramp in mijn arm, maar gelukkig had ik het vooruitzicht dat Remeis zou komen als de tentamens klaar waren.

Get started right away!

What are you waiting for? Capture your adventures in a digital diary that you can share with friends and family. You can switch between any of your devices anytime. Get started in our online web application.