Symposium en op naar huis

Manipal, Schiphol, 17.04.2017

Poh, de twee beste woorden om het symposium mee te beschrijven zijn: druk en vermoeiend. Wat een vol programma was het, waarbij er toch weinig rust was ingepland. Ook was het wel wennen om ineens allemaal witte mensen door Manipal te zien lopen. Voor de twee weken symposium die dus in de laatste twee weken van april plaatsvinden, moet iedereen van de hele studie in Maastricht en de studenten van de Global Health studie in Canada, waarmee we dus tijdens foundations hebben samen gewerkt, naar Manipal komen. Het was wel ontzettend leuk om daardoor de Canadezen van ons foundations groepje te ontmoeten, want ik had in de eerste helft van het jaar bij foundations I wel een heel leuk groepje met Jane, Colm en Pauline.

We hebben voor het symposium weer field work gehad, waarbij we naar een dakpannenfabriek, vis-inblik-fabriek, cashew-verpak-fabriek en wederom de melk fabriek waren geweest. Ook hadden we een aantal interviews met wat mensen, waaruit we

uiteindelijk een system map moesten creëren over occupational health in India. Dus we probeerden alle betrokken organisaties en personen te identificeren die invloed hadden op de gezondheid van mensen binnen beroepen en daar dan de onderlinge verbanden en relaties bij weer te geven. Ook moesten we in het weekend allemaal onze thesis presenteren, waarbij we dan feedback zouden krijgen. Verder hadden we ook eindelijk nog een keer de traditional day tijdens het symposium, waarbij we met al onze klasgenoten samen culturele dansjes etc. opvoeren. Het werd daardoor wel voor ons nog iets drukker, maar gelukkig was het wel een super leuke middag. Verder gingen we gelukkig ook af en toe tussendoor voor de gezelligheid nog op stap. De laatste vrijdag zijn we ook met heel team India nog voor een laatste keer bij Woodlands gaan eten als afscheidsdiner. Het was echt super gezellig en een beetje emotioneel, omdat Aurelia en Rachel heel lief voor iedereen een leuke ingelijste foto en een foto met een tekstje als afscheidscadeau hadden gegeven. Ontzettend lief en ookal heb ik nu wel zin om naar huis te gaan, ik zal de groep toch wel erg gaan missen denk ik. Het laatste weekend kwam alles een beetje tot een einde, waarbij zaterdag overdag de eindpresentaties van de system maps waren en

’s avonds een afscheidsdiner van het symposium. Zaterdag ging iedereen dus ook voor het laatst op stap, waarbij het voor ons wel een redelijk emotioneel afscheid werd omdat we de afgelopen 4 maanden toch best hecht waren geworden. Maar elk nadeel heeft zijn voordeel, want ik vond het toch wel erg fijn om weer naar huis te gaan. Rachel en ik vlogen woensdag terug, waardoor we maandag en dinsdag nog even hadden samen met Fabio en Tom, waarbij we nog naar het strand gingen, uiteten gingen en rustig alles konden opruimen en inpakken. Wat raar is het om ineens alle spullen die we nog niet eens 4 maanden geleden moesten kopen voor het appartement allemaal weer weg te moeten doen. Gelukkig konden we ze via Dr. Lena nog doneren aan mensen in de sloppenwijken, zodat we ze niet weg hoefden te gooien. Maar woensdag was het dan eindelijk zo ver, daar gingen we weer de lucht in. En toen we landden, stond Remeis daar me met 2 ballonnen op te wachten. Ik had me niks beters kunnen wensen. Wat een ontzettend leuk avontuur is het geweest, maar wat is het ook wel fijn om weer eventjes thuis te zijn. Op naar twee weken plezier in Maastricht, fijn thuis komen bij papa en mama en dan weer op naar het volgende avontuur!

Get started right away!

What are you waiting for? Capture your adventures in a digital diary that you can share with friends and family. You can switch between any of your devices anytime. Get started in our online web application.