Vakantie!

Manipal, Badami, 07.04.2017

Na mijn verjaardag en mijn tripje naar Goa hadden we nog ongeveer 3 dagen les en in diezelfde week erna hebben we foundations ook wel ongeveer afgerond. De week erop hadden we namelijk de tentamens van Dr. Lena en van Teddy. Druk leren zat er deze keer niet echt in, omdat we na de eerste tentamens wel een beetje wisten wat ze inhielden en hoe ze becijferd werden, waardoor onze motivatie om te leren voor deze tentamens veel lager was. Ik heb dan denk ik ook wel een paar dagen als een beer in winterslaap heel veel afleveringen van ‘the Good Wife’ gekeken. En af en toe ook wel wat tijd besteed aan mijn onderzoek thuis bij de neurochirurgie, want daar ben ik ook wat serieuzer mee bezig nu. Ook hebben we ons eerste kakkerlak incidentje gehad. ’s Ochtends vroeg, wanneer ik toevallig even wakker wordt en naar de WC ga, komt Renske haar kamer uit en is lichtelijk in paniek. Er zat een gigantische kakkerlak onder haar bed. Samen, ofja vooral zij, hebben we een bak over de kakkerlak weten te krijgen, waarna ze deze nacht maar bij mij heeft geslapen zodat we de volgende ochtend de kakkerlak over het

balkon konden gooien. Dat was ook het nare moment waarop ik leerde dat kakkerlakken kunnen vliegen. Maar hopen dat er niet weer één terugkomt in het huis. Zo hebben we de rest van de week voor de tentamens weer verder rustig doorgebracht, met af en toe wat inspanningen voor mijn onderzoek en de tentamens en af en toe wat series gekeken. De tentamens zelf waren toch eigenlijk best vermoeiend. Ze duurden allebei wel 3 uur en we moesten 2 vragen van 300 woorden en 3 vragen van 500 woorden elk beantwoorden. Aan het einde kreeg ik toch wel een beetje kramp in mijn armen van het schrijven. Maar gelukkig was het niet al te moeilijk en hadden we daarna lekker vakantie. Een groot deel van de groep vertrok dan ook naar een andere plek in India, maar samen met Caoimhe, Aurelia en Esmee bleef ik achter in Manipal. Ik wilde wel vakantie vieren, maar ik vond het eigenlijk ook wel belangrijk om mijn research proposal voor Suriname vast te schrijven, het jaarboek voor Allicht eindelijk af te maken en wat meer tijd aan mijn onderzoek thuis te besteden. Wel

genoten we op een rustige manier. We gingen vaak uit ontbijten bij hotel Shangrila voor we de UB in gingen en we hadden een aantal heerlijke filmavondjes, waarbij we just bake bestelden. Ook hebben we de eerste keer regen meegemaakt. Wat een ervaring was dat! We stonden allemaal rond 1 uur ’s nachts op het balkon te kijken naar de regen die met bakken uit de hemel kwam vallen, de flitsen van het onweer die de lucht oplichtten en de stroom die uitviel. Niet alleen wij hadden het opgemerkt, maar veel Indiase mensen kwamen naar buiten of op het balkon staan en we hoorden iedereen gillen en juichen van plezier. Het was de afgelopen twee jaar zelfs tijdens het regenseizoen nog vrij droog geweest, waardoor er een redelijk water tekort was ontstaan. Maar nu dan toch de eerste druppels vielen was iedereen daar dus ontzettend blij mee.
Maar het was tenslotte wel echt vakantie, dus we hebben ook één tripje gemaakt. Zondagavond laat stapten we in de nachtbus naar Badami. We reden door veel arme dorpjes en veel onverharde wegen. Maar rond 7 uur ’s ochtends stapten we uit de bus. Eerst hebben we dus maar even ontbijt gezocht daar, waarna we een rickshaw regelden die ons naar allerlei tempels rondreed. Eerst gingen we naar Aihole. De weg was ontzettend bumpy en op veel plekken was de weg in ontwikkeling, waardoor we veel over kiezels en onverharde stukken reden. Maar het was een prachtige rit en we zagen veel natuur en dorpjes. Daarna reden we via de tempel in Pattakadai terug naar Badami, waar we eindelijk uitkwamen bij de cave temples. Die waren ontzettend mooi! We hadden lang de tijd dus we hebben bij elke grot wel even rustig in de schaduw verkoeling gezocht en rustig gezeten. We dachten dat we dan mooi boven van de zonsondergang konden genieten, maar helaas waren er heel wat wolken tevoorschijn gekomen die de zon bedekten, waardoor we maar naar het centrum weer uitweken om wat avondeten te zoeken. We dachten dat we een ontzettend idyllisch terrasje hadden gevonden, maar dat bleek een soort van plaatselijke kroeg te zijn,

waardoor er nogal wat mannen om ons heen uit pakjes rum zaten te drinken. Gelukkig viel niemand ons lastig en hebben we vrolijk toe zitten te kijken hoe ze de aapjes die eten kwamen bedelen aan het voeren waren. ’s Avonds was het tijd om weer de nachtbus terug te nemen naar Udupi, waarbij we nogal gebroken weer thuis aankwamen.

Get started right away!

What are you waiting for? Capture your adventures in a digital diary that you can share with friends and family. You can switch between any of your devices anytime. Get started in our online web application.