Remeis op bezoek

De carnavalsvakantie in Nederland zou nu gaan beginnen, wat voor mij betekende dat Remeis er aan kwam. Op zaterdagochtend zou ik met de bus naar het vliegveld gaan om Remeis op te halen, maar van Evie en Caoimhe, die wat eerder naar het vliegveld moesten die ochtend voor hun vlucht naar het noorden, hoorde ik dat er door een staking in Mangalore geen bussen reden. Daarom belde ik in alle vroegte nog even gauw een taxi die me naar het vliegveld kon brengen om Remeis toch op tijd op te kunnen halen. Toen hij dan eindelijk door de deuren kwam lopen was het in India best even bijzonder hoe we elkaar gedag konden zeggen nadat we elkaar toch wel 2 maanden niet gezien hadden, want een kus voelde toch al gauw onbeleefd in die cultuur. Maar het was wel heel fijn om hem weer te zien en te spreken. Toen we in Manipal aankwamen met de taxi kon Remeis eigenlijk niet wachten om te slapen en ik kon niet wachten om hem alles te laten zien. Dus we begonnen rustig en we gingen naar end point, wat een park en uitzichtpunt is aan het einde van end point road. Daar zijn de eerstejaars van social work vaak om

cricket te spelen, waardoor we hen daar tegen kwamen en gezellig even mee konden spelen. Ook was het leuk dat ik Remeis daardoor al aan wat klasgenootjes kon voorstellen. Vaak in India is het heel stoer als je goed bent in cricket en aangezien Remeis een vrij lange jongen is en ook best gespierd, kon hij de bal hard wegslaan met de cricketbat, wat ervoor zorgde dat alle jongens hem gelijk op slag erg cool vonden. Toen het donker werd zijn we met Esmee en Aurelia bij de Egg factory avond gaan eten en maar vroeg gaan slapen, want Remeis was toch wel erg moe van het vliegen. De volgende dag kon ik mijn enthousiasme natuurlijk niet bedwingen en nam ik hem mee naar het strand waar we al zo vaak gelegen hadden, Hoode beach. Van tevoren zijn we met Esmee, Fabio, Maya en Aurelia gaan ontbijten bij Kediyoor in Udupi, waar we vanaf toen nog vaak terug zouden gaan komen. Omdat het Remeis zijn eerste keer Indiaas eten was heb ik maar alle ontbijt gerechten besteld die ik kende: dosa, idli, chapati en sweet buns. Een beetje vergeten dat je normaliter eigenlijk maar één gerechtje per persoon eet, waardoor we natuurlijk veels te veel eten hadden. Dus, met volle magen vertrokken we verder met de bus naar Hoode. Daar liepen we eerst een eind samen over het strand, waarna we een plekje zochten waar geen huizen leken te staan, omdat ik Remeis verteld had over wat Das ons de eerste weken allemaal vertelde over dat je beter eigenlijk niet in je bikini op het strand kon liggen. En dat was eigenlijk best terecht, want na een poosje kwam er een man naar ons zitten kijken op de stenen, waardoor ik me maar even aankleedde. We besloten niet lang daarna dan ook om maar even door te lopen en de palmboom te zoeken die over het water hangt, waar Remeis mee op de foto ging. En ‘s avonds heb ik hem eindelijk mee kunnen nemen naar één van onze favoriete restaurants: Woodlands. De volgende dagen hebben we een beetje rondgelopen in Udupi, zijn we daar naar de tempel geweest, is Remeis een dag mee geweest naar field work bij Deepa Jyothi en zijn we één keer wat luxer uiteten geweest bij Country Inn. We zaten alleen op het mooie terras daar en hadden tot groot plezier van onze jonge ober een fles champagne besteld, welke hij heel leuk leek te vinden om open te mogen maken en telkens bij te komen schenken. Het was toch wel heel fijn om Remeis even in India te mogen hebben en hem dingen te kunnen laten zien, maar het leukste moet nog komen, want donderdagochtend zouden we naar Delhi vertrekken voor de golden triangle!