Vijfde week in Zuid-Afrika

Na 5 weken heb ik al best een goede vervanger voor Calvé pindakaas en Brinta gevonden. Voordat ik vertrok heb ik vaak de vraag gekregen hoe ik het ga overleven om deze producten te missen. Maar andere producten maken het gemis helemaal goed. Zo heb je hier gelukkig Lays chips en bieten. En aangezien ik veel van sinaasappelen, thee en wijn hou, maakt het feit dat dit hier nog lekkerder is dan in Nederland, het missen van satésaus en goede kaas al een stuk minder erg.. Verder lust ik vrijwel elk soort avond eten. Met een aantal mensen van het huis hebben we daar van de week een kookteam voor bedacht. Nadat ik van de week voor 5 mensen Lasagne had gemaakt, heb ik volgende week weer 4 vrije "kookavonden". Heerlijk! Naast eten en bewegen (deze week zelfs 2x hardlopen) is er natuurlijk ook nog het beste medicijn "slapen". Dit doe op de onderste verdieping van een stapelbed. Als ik weer in Nederland ben zal ik er aan moeten wennen dat mijn bed dan niet regelmatig meer beweegt haha. Ondanks dat slaap ik hier echt heel goed. Charissa en ik hebben al 5 weken een logeerpartij op dezelfde kamer en dat is best gezellig.

Elke week, 5 dagen lang, rij ik in mijn auto een half uur heen en een half uur terug van en naar m’n stage. Op de Afrikaanse wegen doe je dan ook genoeg rij ervaring op. Er gebeurt van alles wat je op de Nederlandse wegen niet ziet. Ik kan er wel om lachen en vind het links rijden best wel leuk. Als ik weer in Nederland ben moet ik eerst maar weer een lesje rechts rijden krijgen, voordat ik de rotonde de verkeerde kant op neem. De auto parkeren we achter het hek op school. Op het moment dat we wegrijden, voelen we ons net koningin Maxima, omdat de kinderen met een haag om onze auto ons staan uit te zwaaien.
Verder kan ik mij zo voorstellen dat jullie, mijn bloglezers, benieuwd zijn hoe een stagedag eruit ziet. Ik kan vertellen dat hier totaal geen planning en structuur in zit haha. Om half 7 gaat m'n wekker en ik zorg dat ik om 5 voor 8 op mijn stage ben voor de lerarenmeeting. Vanaf dan is het elke dag anders. De lessen horen om 8 uur te beginnen. Om 10 uur en half 1 is er even pauze en om 2 uur zijn de lessen afgelopen. De bel (wat klinkt als een Nederlands brandalarm) zet iemand handmatig aan. Daardoor ben ik er al aangewend dat er soms een pauze van driekwartier is en soms 20 minuten. Ook slaan ze weleens een pauze over en als we een uur eerder naar huis mogen kijkt ook niemand daar raar van op. Ondanks dat heb ik het er ontzettend naar m'n zin. Het zijn echt hele aardige leraren. De kinderen vertellen mij persoonlijke verhalen waar ik soms even van

moet slikken. Ik geef veel leerlingen een-op-een begeleiding. Voor mijn school in Amsterdam beschrijf ik dit als "Remedial teaching". Het geven van ondersteuning in school (wat hier zo erg nodig is, omdat de lessen hier een laag niveau hebben) en sociale vaardigheden bespreken en aanleren. In de praktijk komt het er op neer dat het geven van een luisterend oor, aandacht en liefde het belangrijkste is. Bijna geen enkel kind heeft nog beide ouders. Het is heel normaal dat een tante of oma een kind opvoedt. Kinderen ontvangen geen liefde vanuit huis en de school is dan meestal ook de enige hoop voor het kind. Sommige kinderen hebben meteen een lach op hun gezicht als ik ze wil helpen, maar andere durven ook niet met mij mee te gaan omdat ze bang zijn dat ik ze ga slaan. Dit zegt natuurlijk genoeg over de geschiedenis van het kind. De meeste kinderen zijn heel erg agressief en dat komt doordat dit in de townships een manier van overleven is. De GGD van Nederland kan hier ook nog een hoop doen, omdat de kinderen nou niet echt gezond eten. Er is een snoepwinkel op school en afgelopen vrijdag was het "hot morning". Wat betekende dat ze brownies en hotdogs konden kopen. Verschillende kinderen kwamen spontaan niet naar school, omdat ze hier geen geld voor hebben. Elke dag krijgen de kinderen hier wel een redelijk gezonde maaltijd, omdat de school dan

zeker weet dat de kinderen wat eten hebben. Ik moet er maar niet te veel bij nadenken dat dit voor de opvoeders soms de enige reden is dat ze de kinderen naar school sturen..
Nu ik iets langer op de school rondloop, merk ik ook hoe zichtbaar de geschiedenis is van de verschillende bevolkingsgroepen in Zuid-Afrika. Het verschil in een zwarte of gekleurde bevolkingsgroep merk ik. De gekleurde mensen spreken Afrikaans en de donkere mensen Xosha. Op deze school spreken ze alleen Afrikaans en Engels, ondanks dat er meerdere bevolkingsgroepen met andere talen zijn. In de pauzes vinden andere leraren het "baie mooi" dat Nederlands zo op het Afrikaans lijkt, omdat ze dat helemaal niet wisten.

Donderdag kregen we een Afrikaanse maaltijd van Lulu. Zij is de Afrikaanse vrouw/"huismeester" waar ik de eerste weken mee samenwonende in huis. Ze woont nu in een kamer aan ons huis vast met haar 2 kleinzoons. Naast de maaltijd kregen we meer te horen over de toeristische plekken hier in de buurt, waardoor ik nog meer zin heb in mijn vakanties met Jorrit en mijn familie. Deze avond was vooral heel gezellig met z'n allen. Net als vrijdagavond toen we een "wine tasting" met de mensen van dit huis hielden. We hebben allemaal de geschiedenis van een wijn aan elkaar verteld (en uiteraard opgedronken).
Op zaterdag gingen we met onze eigen auto naar Kragga Kamma Game Park. Ondanks dat de antenne en binnenspiegel er van de week spontaan afviel, hield onze brum de onverharde wegen vol. Het is eigenlijk een soort Artis zonder hekken dichtbij huis, en dat voor maar 5 euro. We hebben de dieren heel dichtbij gezien. Eind van de middag gingen we naar het operagebouw van Port Elizabeth. Daar traden kinderen uit een township op. Iets wat wij in de krant lazen en dan ook nooit heen zou gaan als ik hier alleen maar op vakantie was. Met woorden kan ik niet zo goed beschrijven hoe het was, behalve dat ik echt kippenvel kreeg door het enthousiasme van de kinderen met het dansen en zingen. Ik voelde mij lekker blank, maar toch welkom tussen deze lokale vriendelijke mensen. Net zoals ik mij vrijwel elke dag voel. Het is alsof je achter de schermen mag kijken van een cultuur en daar zelf ook deel aan mag nemen.