Zesde en zevende week in Zuid-Afrika

Port Elizabeth, 24.09.2017

Het werk op de G.J. Louw Primary school in Zuid-Afrika gaat naar m'n zin! Doordat ik individuele counseling (begeleiding) aan de kinderen geef, hoor ik hun persoonlijke levensverhalen uit de Townships. De meeste verhalen zijn schokkend en helaas begin ik daar al aan te wennen. Wat deze kinderen op jonge leeftijd mee maken is echt wel heel anders dan de Nederlandse kinderen. De individuele begeleiding geef ik aan kinderen uit alle verschillende klassen en met verschillende leeftijden. Elke leeftijd maakt weer een andere ontwikkeling door. Dat is voor mij weer interessant. Al is de Zuid-Afrikaanse logica dat kinderen van 11 jaar soms nog minder goed kunnen lezen/schrijven dan bijvoorbeeld kinderen van 8 jaar. De agressie van de kinderen en de structuur die mist in de klassen valt mij het meeste op.
Voor de individuele counseling zitten Tessa, Wendy en ik alle drie in een eigen kamer en hebben we een "social box" met spelletjes en andere materialen om met de kinderen aan het werk te gaan. Al was deze box van de week letterlijk door de hele school gegooid, omdat de deur van het lokaal niet op slot was gedaan. We werden ons weer bewust dat je in Zuid-Afrika echt overal rekening mee moet houden. De leraren waren ontzettend boos op de kinderen, omdat wij dit juist hebben om ze te helpen en daardoor werden er een paar flinke klappen uitgedeeld. Dit voorbeeld is eigenlijk typisch voor mijn stage, omdat ik elke dag weer voor verrassingen sta. Voor het oog zijn het allemaal schattige Afrikaanse kinderen, maar laat ik ze nou ook regelmatig tijdens een gevecht uit elkaar moeten halen. Ik kan het ze, gezien hun achtergrond, ook niet altijd kwalijk nemen.
Ik doe niet perse één taak. Alleen al als ik door de school loop vermaak ik mij. Het voelt soms net alsof ik in een film loop eigenlijk. Het "bonden" (Afrikaans voor slap praten met de collega's) neemt op een dag ook altijd veel tijd in beslag, maar is in Zuid-Afrika niet onbelangrijk. Het liefst wil ik alle 526 kinderen helpen met hun sociale/school problemen, kleding en eten geven, maar dat kan natuurlijk niet. De kinderen geef ik tijdens de individuele gesprekken een luisterend oor en aandacht. Voor de andere kinderen hebben Tessa, Wendy en ik iets anders bedacht. Dit zijn sociale vaardigheidslessen die we aan groepen kinderen gaan geven. Ook observeren we de klassen en noteren we punten waarvan we liever zien dat de leraren dit anders doen in het belang van het kind. Dit gaan we uiteindelijk presenteren aan de leraren.
Elke maandagochtend is er een weekopening en deze gaat heel

anders dan op de van Arkelschool. Vorige week was dit een uitgebreide swingende Afrikaanse kerkdienst. Op de school wordt hier elke dag gedisciplineerd gebeden. Voor elke pauze en aan het begin van de dag bidt iedereen het Onze Vader in drie talen, waarbij het "Afrikaanse Onze Vader" net Nederlands is. Deze taal blijft overigens grappig. Ik voel mij aan de andere kant van de wereld dan echt lekker Nederlands als er kinderen zijn die vragen of ik Nederlands tegen ze wil blijven praten, omdat ze het zo erg op het Afrikaans vinden lijken. Verder praat ik bijna alleen maar Engels tegen de kinderen tijdens de begeleiding.
Ook was er vorige week op m'n stage een dansfestival. De kinderen kunnen echt goed dansen! Afgelopen vrijdag was er een foodmarket op school waar de kinderen zelf eten mee moesten nemen en verkopen voor echte Rand. Ik vond het vrij oneerlijk voor de kinderen die geen geld hebben, maar het is wel precies hoe de maatschappij echt is. Zelf had ik een banaan voor 0,06 eurocent gekocht.
Voor mijn stage ben ik uiteindelijk naar Zuid-Afrika gekomen, maar daarnaast maak ik ook nog genoeg mee. Ondertussen heb ik een nieuwe auto, aangezien we vorige week opeens midden op de weg stil stonden omdat er een bout los raakte. In ieder geval weet ik ook weer hoe je een auto van de weg af moet duwen. Vorige week vrijdagmiddag kregen we met z'n allen een rondleiding door Port Elizabeth van Nicoletta van Ready4Life. We liepen door buurten waar een aantal mensen hard begonnen te lachen toen er 20 witte vrouwen als een stelletje toeristen rondliepen. Dat gebeurt normaal niet, maar doordat Nicoletta de buurt precies kent en wij met zo'n grote groep waren was het mogelijk om "vrij" door de stad te lopen.
Daarna had ik in het derde weekend van september niet een 3 daagse feestje in het zuiden van Scharwoude, maar bleef het alleen bij zaterdag in het zuiden van Afrika. En dat was ook heel gezellig. De dag erna gingen we met een aantal meiden naar het strand.

Op dit moment heb ik een lang weekend vrij, omdat er weer eens een feestdag in Zuid-Afrika is (het blijft het land met de meeste nationale feestdagen van de wereld). Het is dan Heritage Day. Dit betekent Erfgoed Dag en dat alle culturen in dit land welkom zijn. Een groot nationaal erfgoed is de braai. Daarom wordt deze dag ook gezien als "braaidag". Alle kleuren, rangen en standen hebben dit gemeenschappelijk. In ieder geval een goede reden dat we afgelopen donderdag het lange weekend met een borrel konden inluiden en dit weekend naar een festival kunnen gaan. Vanochtend was ik naar een blanke Afrikaanse kerk en ik besefte mij weer hoe groot het verschil tussen arm en rijk in dit land is. Ik reed letterlijk een andere wereld in en had voor het eerst gesprekken met blanke Afrikaanse mensen. Toen ik vertelde dat ik in een township met gekleurde mensen werk, keken ze mij aan alsof ik gek was. Arm, rijk, religie, feesten, gekleurd en blank. Mijn aanpassingsvermogen met deze cultuur wordt goed getest!

Get started right away!

What are you waiting for? Capture your adventures in a digital diary that you can share with friends and family. You can switch between any of your devices anytime. Get started in our online web application.