Busnusclass

Buenos Aires, 07.11.2016

Nadat we even uitgewaaid zijn in Patagonië, keren we terug naar het zonovergoten Buenos Aires. Ditmaal verblijven we in San Telmo, de oudste wijk van de stad. Op zondag dompelen we ons onder in de kunst en antiek op de Feria, waar Calle Defensia gevuld is met honderden kraampjes vol lampenkappen, sieraden en schilderijen. Dit is ook de plek waar op straat de tango gedanst wordt! Ons krappe dagbudget dwingt ons om aan het begin van de avond een pinxtosbar te bezoeken en van onze laatste duiten wat knabbels te pakken. Hoe langer we er echter zitten, hoe gezelliger het wordt. Het Mastercardlogo op de deur nekt ons. 15 hapjes, 3 bejaarde vrienden, een aantal flessen wijn en een zure rekening later staan we weer buiten. Dagbudget?! Hik. Zzzeg maar dag, budget! Hik.

Na twee nachtjes (in een sfeervol hotel met - naar Argentijnse begrippen - voortreffelijk ontbijt) is het tijd om naar een ander deel van Patagonië af te dalen: Puerto Madryn. We hebben vooraf online de meest luxe stoelen voor de Andesmar bus geboekt: "Ejecutivo con Servicio"! Al googelend zien we plaatjes die sjieker ogen dan de business class van Emirates. Diepe lederen fauteuils, personal entertainment center en kilometers beenruimte. Het mag dan de prijs van een gemiddeld vliegticket binnen Europa zijn; als we het doen, dan doen we het goed!
's Morgens doen we nog wel even een rondje langs de supermarkt voor wat water en een klein knabbeltje. Je weet het maar nooit, misschien is de steak du boeuf niet helemaal juist op temperatuur wanneer die geserveerd gaat worden. Als de taxichauffeur ons afgezet heeft op de enorme busterminal beginnen zich de eerste haarscheurtjes in dit decadente vooruitzicht te vertonen. We weten niet waar we heen moeten. Staat het nergens aangegeven?! Nee. Nog 20 minuten. Vragen dan maar... "Dan moet je boven zijn." Wij naar boven. Nog 14 minuten. "Dan moet je ergens bij loket 25 tot 99 zijn". Wij de genoemde 74 loketten afstruinen. Nog 8 minuten. "Dan moet je bij platform 10 tot en met 25 zijn." Jezus Gristus! Wij helemaal naar platform 10 tot en met 25. Niks. Nog 4 minuten. "Blijf jij bij de tassen, ik ga wel weer vragen". Tik. Tak. Tik. Tak. "Het moet een gele bus zijn, naar Rio - nog iets". Nog 2 minuten. Geen gele bus te bekennen. "Fuk."
"We gaan 'm missen."
"Pling!" Rio Gallegos - plataforma 21. En jahoor, daar is een gele bus. Het is de Argentijnen gelukt om ons maar liefst 6 seconden voor vertrek de juiste informatie te verstrekken. Organisatorisch hoogstandje dit. Nou ja, bagage erin en chillen maar!
"Wat is dit? gatver."
"Er zit snot op je stoel."
"En kauwgom."
"Haal het weg dan!"
"Waar is dat entertainment-gebeuren? Er is niet eens een tafeltje."
"Is dit de lunch?! Een geplet bolletje met een zompige plak kaas?? Ik eet dit niet hoor!"
"Zijn wij zo verwend of is het hier nou zo goor?"
Kleng! Mevrouw voor ons gooit even haar stoel 180 graden achterover. Laptop bijna in tweeën, "En bedankt moeders!" Met een vieze pluizebol vol uitgroei in ons schoot proberen we dan maar van het uitzicht te genieten. De bus blijkt echter via verschillend ongure buitenwijken te rijden om nog meer onverzorgde Argentijnen op te pikken. Hebben wij weer! Zijn we er toch ingetuind. Wat een deceptie! Met twee gezichten-op-onweer achterin, cruist de touringcar door het vlakke landschap. Hoe langer we rijden, hoe meer het landschap op West-Friesland begint te lijken. Groene velden met koetjes en hekjes, hier en daar wat bomen. Feels like home! Ons humeur klaart weer wat op en uiteindelijk vallen die snotbriebels op de leuning wel mee.

Als we na een hobbelige nacht voor dag en dauw aankomen in Puerto Madryn, ligt de hele stad nog op 2 oren. In geen velden of wegen een taxi te bekennen. Dat wordt dus een fijn wandelingetje. Terwijl we ons hele hebben en houwen door de stille straten sleuren doen we een klein schietgebedje met de hoop dat ons hostel al wat ruimte in de kamer heeft. En jawel, we worden met open armen ontvangen en krijgen zelfs een ontbijtje met bak koffie voorgeschoteld. Omdat het hostel niet volgeboekt is krijgen we een "upgrade". Klinkt mooier dan het is, in werkelijkheid krijgen we een groezelig hok dat is volgeplant met overbodige stapelbedden. De badkamer moeten we delen met alle andere bewoners en mist elke vorm van privacy en hygiëne. Bah! Maar goed, niet huilen, want we komen hier niet voor de luxe. We komen hier voor de flora en fauna. Planten en dieren willen we zien. Walvissen. En pinguïns en alles. Dus dat gaan we regelen. Gelukkig heeft moeders van de receptie een mooie dagtour in de aanbieding waarbij alles aan bod komt. Kat in het bakkie dus, morgen om 07:30 uur worden we opgehaald voor de deur. Kun we de rest van de dag mooi gebruiken om het stadje te verkennen en lekkere hap te eten.

Get started right away!

What are you waiting for? Capture your adventures in a digital diary that you can share with friends and family. You can switch between any of your devices anytime. Get started in our online web application.