Met wijnig tevree

Mendoza, 15.11.2016

De zon staat hoog aan de hemel. Auto's, vrachtwagens en andere ondefinieerbare voertuigen zoeven met hoge snelheid voorbij. Wij fietsen op een slecht geasfalteerde weg op een nog slechtere fiets. Het heeft twee wielen, een bonkhard zadel en één werkende rem. Het ding komt vooruit, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Wij kunnen ons daarover niet al te druk maken. We fietsen langs wijngaarden, zien de ene Bodega na de andere verschijnen met op de achtergrond de besneeuwde toppen van het Andesgebergte. Mendoza, na een maand te hebben gereisd door Argentinië, zijn we er eindelijk! De grootste wijnstreek van Argentinië, waar driekwart van de Argentijnse wijnen wordt geproduceerd. De meeste Bodega's bevinden zich in de Lujan de Cuyo vallei en in de Maipu vallei. Als echte Argentijnse-wijnliefhebbers besluiten we onze tijd te verdelen en in beide gebieden twee nachten te verblijven. Hadden we daar nou maar beter over nagedacht...

Aangekomen in Lujan de Cuyo is Bodega Clos de Chacras de eerste die we bezoeken. Een kleine boutique winery midden in het kleine dorpje Chacras de Coria. We hebben honger en besluiten direct aan het echte werk te beginnen; een 4-gangen lunch met bijpassende wijnen. Op het zonnige terras worden onze smaakpapillen tevreden gesteld. De gerechten zijn verfijnd en de 12 maanden op Frans eiken gerijpte blend smaakt subliem. Als we onze koffie maar net achter de kiezen hebben, moeten we alweer verder. Er staat een tour en proeverij bij Bodega Lagarde op het programma. In rap tempo leggen we de 5 km af. "Voel jij je ook al een beetje licht in je hoofd?!?" En dan te bedenken dat de gemiddelde toerist 3 á 4 wineries bezoekt! Bij aankomst worden we vriendelijk ontvangen door een Engelssprekende Argentijn (iets wat niet vaak voorkomt). Yes! We zijn de enige toeristen. Terwijl we lopen over het landgoed vertelt de sommelier ons meer over de wijnen, de productie en het gedachtengoed van de wijnmakers. We krijgen het volledig door de hand gestuurde productieproces van hun sparkling wine te zien. Iedere dag worden de flessen, die verkeerd om in een rek hangen, een kwartslag gedraaid. En dat voor een periode van 3 jaar. Als we deze sparkling wine tijdens de proeverij mogen proberen, proeven we het harde werk van de mensen die deze wijnen dagelijks "verzorgen". Nippend aan een glas Shiraz in de prachtige tuin met hoge bomen, sluiten we deze zeer geslaagde eerste dag af.

Met de hoge toppen van het Andesgebergte links van ons, leggen we de km's af naar Bodega Kaiken. Het warme welkom belooft een goed begin van onze tweede dag. We worden begeleid naar een groene tuin en onder het genot van een glas Malbec rosé kijken we uit op de wijngaard. Een waar schouwspel. We beginnen de tour op de wijngaard, zien waar de verschillende type druiven groeien en hoe deze worden verbouwd. Op dat moment sluit een Amerikaans koppel bij onze tour aan. Man en vrouw dachten wij. Maar tijdens de proeverij blijken het twee vrouwen te zijn. Uhum. Oeps! De oude wijngaard is in handen van Chilenen die weten hoe je wijn moet maken. Als we de donkere wijnkelder gevuld met eikenhouten vaten inlopen, valt ons oog direct op een gigantisch beeld van een engel. De wijnmaker gelooft namelijk in engelen en dat dit de wijn ten goeden komt. Terwijl we via een gangenstelsel de wijnkelder verkennen, horen we zacht gregoriaans gezang. Een tikkeltje creapy! Door de trillingen van de muziek blijft de wijn in beweging waardoor de smaak beter wordt ontwikkeld. En wat voor smaken! De selectie van Kaiken's beste wijnen doet ons breed glimlachen. We vallen van de ene verbazing in de andere. Wat een smaakvolle wijnen! "Zouden ze die in Nederland ook verkopen?!?" "Deze moeten we zeker hebben!" Na wat onderzoek na afloop blijkt onze favoriet inderdaad via een Nederlandse webwinkel te koop. Moet je wel even €49,95 voor een fles neerleggen. We nemen afscheid van het vrolijke lesbische stel en springen weer op onze fietsen. Op naar Bodega Vistalba. Wederom geen kip te bekennen. Vinden wij wel fijn. Dit is een nieuwere en luxere Bodega, gelegen op een oude wijngaard. De wijnen die we in een luxe ondergrondse proefkamer proberen zijn smaakvol.


Bij de start van dag drie begint het "feest" al. We worden letterlijk en figuurlijk afgezet door onze -met gekleurde zonnebril zonder doorkijkende glazen- taxichauffeur. Veel te veel moeten we betalen voor het korte ritje naar onze tweede accommodatie in Maipu. Boos zijn we. Gefrustreerd. Wat een rotzooi. Waarom is dit land zo verrekte duur? De frustratie wordt nog eens groter als we zien dat onze stay bij host "Gans" toch niet zo idyllisch is als dat we gedacht hadden. "Goed geld betalen we voor DIT?!?" Nog enigszins gedesillusioneerd, besluiten we een Bodega op te zoeken. Vandaag doen we rustig aan en kiezen voor een "wine flight" op het zonovergoten terras van Tempus Alba. De wijnen zijn smakeloos maar de heerlijke empanadas en het uitzicht maakt veel goed. Bij onze tweede Bodaga, waarvan we de naam niet eens meer weten, worden we achterdochtig. "Wat zijn dit voor wijnen?"
"Proef jij verschil tussen de Cabernet en de Shiraz?"
"Dit is geen Kaiken!!!"
Dikke vliegen zoeven om ons heen, de wijnen zijn waterig en smakeloos. Nee, de Maipu vallei, nog geen topper. We besluiten terug te gaan naar host "Gans". De vriendelijke Belgische weirdo heet niet echt zo. Een horde Argentijnse bouwvakkers die op zijn Posada aan het werk zijn, hebben moeite met de uitspraak van z'n naam. "Gaaaaaaaanszzz" wordt hij door ze genoemd. En nu ook door ons dus. Gans heeft een Posada (klein bed & breakfast met 3 kamers) voor zo'n €95 per nacht. Niet aan te raden. Gans verbouwt zijn eigen wijnen. Niet aan te raden. Gans heeft fietsen die je kunt gebruiken voor €6. Niet aan te raden, mits je jezelf van kant wilt maken. Gans vindt uitslapen niet nodig en laat z'n bouwvakkers beginnen om half 8 's ochtends. Niet aan te raden. Gans heeft een valse kat op z'n terrein lopen die schel mijauwt. Niet aan te raden. Gans wil samen met de gasten om 12 uur 's avonds eten vlak naast alle slaapkamers, waardoor geur en geluid zich als in een hostel verspreid. Niet aan te raden. Maar na een goed nachtje slapen ziet alles er alweer wat rooskleuriger uit!

Over de laatste dag in Maipu kunnen we kort zijn. Het plan is om 3 Bodega's te bezoeken. Wisten wij veel dat die zo ver uit elkaar liggen, dat je het simpelweg niet redt op Gans z'n "zou-geen-fiets-mogen heten" fietsen. Na fietsen op de snelweg, een verkeerde afslag nemen, waardoor er geen Bodega te vinden is, belanden we oververhit en een tikkeltje chagrijnig bij Gans z'n buurman Bodega Di Tomasso. Een kleinschalig oud familiebedrijf. Wat niet kleinschalig is: het akkoordje dat ze hebben met Maipu bikes (fietsverhuur bedrijf). De Bodega is namelijk opgenomen in een standaard tourtje dat door Maipu bikes wordt aangeboden. En dat betekent; hordes met luidruchtige backpackers, die zelfs de spittoon (wijnuitspuugbak) willen leegdrinken. Daarnaast smaakt de wijn als in de kroeg en houden wij het snel voor gezien.

De mooie zonsondergang op de Posada bij Gans maakt ons verblijf in Maipu toch een beetje beter!

Get started right away!

What are you waiting for? Capture your adventures in a digital diary that you can share with friends and family. You can switch between any of your devices anytime. Get started in our online web application.