"Chill, eat, sweat"

Je weet zeker dat je in Azië bent als het zweet aan alle kanten van je kop gutst en de chaos van verkeer, mensen, geschreeuw en getoeter je doet wankelen op je benen. En zo voelt het. We waren even vergeten hoe overweldigend de meeste Aziatische landen kunnen zijn. Maar we hebben ook uitgekeken naar de tijd die we zullen doorbrengen in Indonesië en, tot slot, Thailand. Hier kunnen we eindelijk weer eens "van god los gaan" omdat onze euro's simpelweg veel meer waard zijn. Luxe hotels, chillen op het strand, af en toe een tempel bezoeken en eten tot je er bij neer valt. Dat is het plan. Geen plan dus. We hebben meer dan 5 weken de tijd om Bali en Java te zien en besluiten maar te zien waar het "schip strandt".

Uluwatu is in ieder geval het startpunt. Gelegen in het uiterste zuiden van Bali, een waar surfers paradijs. Via een tip op een reisblog boeken we Sal Secret Spot. We slikken even bij de prijs ("het ging hier toch goedkoper worden?!?"), maar zodra we horen dat we de Honeymoon Suite met privé jacuzzi hebben is dat het waard. Deze plek is zo relaxed dat je het liefst de hele dag bij het zwembad luiert. En dat doen we dus ook! Met heel veel moeite komen we in beweging en lopen zwetend en puffend het nauwe steegje en de 76 treden naar beneden, naar het rotsachtige strand. Hier drinken we Balinese Bintang-biertjes. We zien surfers op hun board, wachtend op de perfecte golf. De sfeer is ontspannen en wij vinden het wat mooi. Terwijl de zon langzaam ondergaat en rood-roze kleuren in de lucht schildert, kiezen wij een stukje vis uit dat op de BBQ gegooid wordt. Het nieuwe jaar luiden we in stijl in, al bubbelend in onze privé jacuzzi. Zo is de leven!
Denk je dat het niet beter kan? Fout! Onze volgende accommodatie is nog luxer, maar wel goedkoper, dan de eerste. Als we binnenkomen worden we verwelkomt met een verse fruitshake en een koud (keurig opgerold) washandje. Geen overbodige luxe in deze hitte! Op de achtergrond klinken fijne lounge klanken. Het industriële interieur, de groen-blauwe kleuren, de Buddha in de groene tuin; alles klopt. De kamer heeft een gigantisch hemelbed en de buiten-badkamer, inclusief een groen oerwoud, is 10 keer zo groot als die in de Pijp (nu kan dat al snel). Vandaag zou een "do" dag worden, maar serieus, welke gek gaat er nou wat doen met zo'n zwembad voor z'n snufferd?!? Die middag relaxen we (weer); beetje zwemmen in het zwembad, beetje chillen op je loungebed. Helemaal geen verkeerde nieuwjaarsdag!

We besluiten het surfers-paradijs Uluwatu achter ons te laten. We willen eten, goed Indonesisch eten! Het dorpje Canggu, dat naast de bekende plaatsen Seminyak en Kuta ligt, moet je niet bezoeken voor mooie stranden maar schijnt op het eet-vlak dé "place to be" te zijn. Op naar Canggu dus! Het ligt maar 18 kilometer verder, ritje van niks zou je denken. Maar nee, allereerst verschijnt de Blue Bird taxi die we online hebben besteld niet. Blijkt dat er een hele taxi maffia buiten staat, met slagboom en alles, die zorgt dat er geen bekende taxibedrijven (met meter) je komen oppikken. Zo hebben ze alleenrecht op het vervoeren van mensen die in Uluwatu verblijven. Dik betalen voor onze rit dus! Daarnaast is het verkeer op Bali drama. Echt DRAMA! Stilstaan, stapvoets rijden, stilstaan, 50 rijden. D R A M A !!! Onze taxi chauffeur zal het een worst wezen. Die doet rustig aan, lacht vooral en vertelt ons over het leven op Bali. Geduld. Gewoon een beetje geduld hebben. 18 kilometer en 2,5 uur later, komen we aan bij ons Guesthouse. Stuk minder chique, maar voor een habbekrats (€17 per nacht) heb je hier een prima kamer.

Canggu blijkt het Brooklyn van Bali. De ene koffiebar nog hipper dan de ander. Granola bowls en quinoa salade, lijken favoriete gerechten in dit dorpje. Ook vind je er hipster winkels met een groot cactus-gehalte. Australiërs voelen zich hier blijkbaar erg thuis. In groten getale hebben ze hun eigen eiland achter zich gelaten om hier de show te stelen. Je wordt doodgegooid met nonchalante surfdudes en dames met een "strandlook" dat hen waarschijnlijk de hele ochtend voor de spiegel heeft gekost. Gewone mensen als Fred en Hennie kom je hier niet tegen.
Voor mooie zandstranden moet je niet in Canggu zijn. Het zand is zwart en de zee grijs. Leuke strandtenten met mooie zonsondergangen heb je hier wel. Wij vinden het goed vertoeven bij "Old man's" en ook de uitgeholde kokosnoot bij "Captain Catch" smaakt naar meer. Hoe langer we in het dorpje blijven, hoe meer we de relaxte surf sfeer kunnen waarderen. We ontdekken zelfs een restaurant met alleen Indonesisch eten (een uitzondering in dit dorp). Ook raken we, bijna, gewend aan het constant voor je sokken gereden worden door brommertjes met surfboards. Maar het echte Indonesië? Met het heerlijke Indonesische eten? Dat hebben we hier niet gevonden. We besluiten het hippe gebeuren in Canggu na 3 dagen achter ons te laten en ook Bali tijdelijk vaarwel te zetten. Op naar het naastgelegen eiland Nusa Lembongan!

Nusa Lembongan staat bekent als het Bali van 20 jaar terug. Rustig en nog relatief onontdekt, zeggen de reisblogs. Op het eiland mogen geen auto's rijden en het toerisme schijnt nog in de kinderschoenen te staan. We pakken de "fast boat" vanuit Sanur. Spannend vinden we het wel, want de Indonesische wateren staan nou niet bekend als veilig. Maar de overtocht verloopt vlotjes en behalve een paar kotsende medepassagiers komen wij er zonder kleerscheuren vanaf. Aangekomen bij ons verblijf trekken we de conclusie dat het te heet is om iets te doen. Het zweet gutst van ons gezicht. Plus we hebben het zwembad voor onszelf. Makkelijke keuze dus. Dit blijkt de standaard te worden van ons verblijf op het eiland.
Lembongan en rustig? Nee! Wij vinden van niet. Oké het is rustiger dan de plekken die we tot dusver op Bali hebben gezien, maar het straatgeluid is nog steeds oorverdovend. Als we er met onze scooter op uit trekken zoeven de medeweggebruikers vlak langs ons. Ook word je van de weg gedrukt door kleine trucks die toeristen over het eiland vervoeren. Die doen blijkbaar niet mee met het autoverbod.
Voor het eerst in vier maanden reizen worden we ziek, allebei op andere dagen. Overgeven, de hele mik mak. Je kent het wel. Het zal de hitte wel zijn. Dus besluiten we ook nu weer het bedje bij het zwembad op te zoeken. Dat heeft een mens nodig, zo nu en dan.
Met een scooter verkennen we het eiland met een oppervlak van zo'n 8 vierkante kilometer. Één keer goed gassen en je bent aan de andere kant. Dat doen wij niet, wij tuffen rustig over de weg, worden door alles en iedereen ingehaald. We rijden langs prachtige stranden, met hagelwit zand en een blauwe zee. Op elke hoek vind je een Hindoe tempel, groot of klein, maar altijd met tierelantijntjes en kitscherige beelden. We zien kleine marktkraampjes langs de weg met sieraden. Rijden langs een groot mangrovebos. Op de scooter is het goed vertoeven, met de wind in je haren. Maar het moment dat je stilstaat is het er weer. De hitte. Sandy Bay Beach Club vinden we een mooie plek voor een hapje en drankje. Het heeft een infinity pool die uitkijkt op een rotsachtige baai. We nemen het er van en genieten terwijl de zon achter de wolken verdwijnt.
Na 4 nachten op Nusa Lembongan besluiten we dat het genoeg is met ons geluier. Tijd om ons actieve reisbestaan weer eens wat invulling te geven. We nemen de boot terug naar Bali en reizen door naar Ubud.