Het land van...

Land van de glimlach. Land van glinsterende tempels en gouden Boeddha beelden. Land van gigantische metropolen en onontdekte eilandjes. Het land van smaakvolle curry's en Singha biertjes. Het land waar je euro veel meer waard is en reizen erg gemakkelijk gaat. Thailand. Al na een paar dagen reizen door dit uitgestrekte land zijn we op slag verliefd. We hadden geen beter land kunnen kiezen om onze wereldreis in af te sluiten.

Ons avontuur door het noorden van Thailand begint in de vroegere hoofdstad. Ayutthaya was tot 1767 het centrum van het koninkrijk Siam (het oude Thailand), totdat de Birmezen de stad veroverden en plunderden. Overal in de stad vind je oude ruïnes die je een kijkje geven in wat ooit een machtig en rijk koninkrijk is geweest. Op de fiets verkennen wij de stad. In tegenstelling tot de overweldigende drukte in Indonesië, worden we niet platgereden door hordes bromfietsen. En dat is ook wel eens fijn. De temperatuur is aangenaam en dus besluiten we een kijkje te nemen bij de mooiste tempels van de stad. Om de recent overleden koning te eren zijn alle tempels tot eind januari gratis te bezoeken. We lopen dus gewoon naar binnen. Een voordeeltje voor ons Hollanders met een dagbudget. We besluiten een kijkje te nemen bij de Wat Mahathat, de bekendste tempel van Ayutthaya, misschien wel van heel Thailand. Verstrengeld in het midden van een metersbrede Bodhiboom, zien we het gezicht van Boeddha. Om respect te betuigen mogen we alleen een foto maken lager dan het Boeddha hoofd zelf. Je moet wel wat voor een foto over hebben natuurlijk. In de tempel met de drie immense stoepa's, Wat Phra Si Sanphet, slenteren we wat rond. Het goud is inmiddels verdwenen, geplunderd door de Birmezen, alleen de overblijfselen van de Stoepa's torenen hoog de hemel in.
Later die middag worden we verleid tot een "sunset cruise" over de rivier rondom Ayutthaya. Zo romantisch als het klinkt, is dat het natuurlijk niet. Als sardines in een blikje worden we samen met een handje vol andere toeristen in een tuktuk gestouwd. Aan de rivieroever wachten we tot een longboot komt aanvaren. Klauterend als aapjes vinden we een weg naar kleine houten bankjes waarop we neerstrijken. In hoge snelheid zetten we koers naar de eerste tempel. Daar krijgen we een krappe 20 minuten om rond te kijken. Haasten dus. Het is Chinees nieuwjaar en we zien een handje vol mensen het nieuwe jaar inluiden. We schieten wat foto's maar moeten alweer snel terug naar de boot. Toeristisch gebeuren dit. Ook bij de tweede tempel zegt de schipper dat we 20 minuten hebben. Wat is dit voor toeristisch "vee vervoer gebeuren" zeg! Zoals we al verwachtten zijn we bij de laatste tempel, die prachtig is bij zonsondergang, veel te vroeg. De zon staat nog hoog aan de hemel. Een "sunset cruise", daar zijn we mooi ingetrapt. 's Avonds zijn we de "tourist trap" al snel vergeten. We bestellen een groene curry, Tom Kay soep en twee glazen rode wijn bij een restaurant vlakbij ons hotel. Terwijl we genieten van de intense smaken van lemongrass en hete pepers, zien we in de verte hoe een tiental olifanten naar hun slaapverblijf worden gereden.

Van Ayutthaya reizen we door naar Kanchanaburi. De "bridge over the river Kwai" is waar deze stad zijn bekendheid aan dankt. De Birma-spoorlijn of de dodenspoorlijn, waar de brug onderdeel van is, kleurt een donkere bladzijde in de Thaise geschiedenis. De bijna onmogelijke bouw van deze 415 km lange spoorlijn door een bergachtig gebied heeft veel levens gekost, ook van duizenden Nederlanders. In het Railway Centre museum schrikken we van de erbarmelijke omstandigheden waarin de Japanners de krijgsgevangen 18 uur per dag lieten werken aan de bouw van de spoorlijn. De weinige "vrije" uren brengen ze door in overvolle kampen midden in de Thaise jungle. Waar ze uitgeput rusten op bamboe matten terwijl muggen en bloedzuigers gretig gebruik maken van het moment. De begraafplaats vlakbij het museum maakt veel indruk. Rijen vol naamplaten, de laatste rustplek van Jansen, Dekker en Broersma. De hordes Chinezen gewapend met selfstok-apparaten laten we buiten beschouwing. Terwijl de zon laag staat leggen wij een paar kilometer af om de brug met eigen ogen te zien. De zwart stalen brug is afgeladen vol met Aziatische toeristen. Als even later de stoomtrein met nog meer toeristen aan komt stomen is het feest compleet. Onder de brug kijken wij naar de de zon die langzaam ondergaat, terwijl groepen mensen de oversteek maken.
De volgende ochtend staan we voor dag en dauw op om de eerste bus te nemen naar Erawan National Parc. De 7 terrassen met blauwe watervallen beloven een mooi tafereel. We zijn vroeg, kopen een kaartje en nemen plaats op een klein bankje. Al snel wordt het dringen, tientallen backpackers hebben hetzelfde idee opgevat om vroeg te gaan. De bus zit afgeladen vol, zo vol dat elk plekje gangpad wordt benut door zittende of staande mensen. De rit van 1,5 uur is hobbelig en al die tijd zijn wij blij met ons zitplekje. In het National Parc trekken we een sprint om de andere buspassagiers voor te zijn. Op een mooie plek als deze ben je natuurlijk niet de enige. Om de watervallen toch een beetje voor jezelf te hebben, starten wij direct aan de klim naar boven. 7 terrassen met grote en kleine watervallen. Midden in een dichtbegroeide jungle zien we de ene waterval na de andere. Het water is helder blauw/groen. Hier en daar zien we vissen zwemmen. De zon laat zich soms zien door het bladerdek. Hoe hoger we komen hoe bezweter we zijn. Maar onze inspanning wordt beloont. Het is prachtig! Terug beneden zien we een Russische invasie, ze zijn in grote getalen gekomen. Wij blij dat we er vroeg bij waren!

Terug in Bangkok krijgen we bezoek. Met Myrna en Tim gaan we de laatste twee weken van onze reis door het noorden van Thailand trekken. En dat moet gevierd worden! We drinken het ene na het andere Singha biertje in de skybar van ons hotel en proosten op een mooie afsluiting van onze wereldreis. Ons hotel is gelegen in Chinatown. Het is hier een mengelmoes van mensen, levende- en dode beesten, doordringende geuren en roodgele kleuren. We banen ons een weg door de nauwe straatjes, die vol met eetkraampjes staan. We zien ondefinieerbare dingen liggen. In de backpackersstraat "Khoa San Road" is het een gezellige boel. De gefrituurde schorpioenen en hanenpoten slaan we over. Liever drinken we een drankje op één van de gezellig terrassen. 's Avonds gaan we met de fietsclub Co van Kessel een rondje door Bangkok fietsen. Bangkok by night. De route leidt ons door smalle steegjes waar huizen, winkels of andere leefruimtes gevestigd zijn. Het geeft ons een kijkje in het leven van de lokale bevolking. Die vaak in een overvol kamertje met prullaria op de grond tv zitten te kijken. Terwijl de zon al lang onder is fietsen wij langs de oevers van de Chao Phraya rivier, langs het koninklijk paleis en de Wat Pho tempel. Goudgekleurde stoepa's in een pikzwarte hemel.
Bangkok hebben we uitgespeeld, tijd om naar het hoge noorden van Thailand te reizen. Chiang Mai.