Met de trein naar Parijs

Door de donkere ramen zien we Java ontwaken. De trein schommelt zachtjes heen en weer terwijl groene rijstvelden aan ons voorbij trekken. Een jongetje in rood trainingspak rent samen met zijn kleine broertje achter een zelfgemaakte vlieger aan, terwijl moeder verderop gebogen in het veld staat. Een brede kegelhoed beschermt haar tegen de zon, die al vroeg zijn zengende hitte afgeeft. De rijstterrassen worden omsloten door een ondoordringbare rimboe van bananenbladeren, bamboe en palmbomen. De donkergroene heuvels omgeven door slierten mist in de verte maken het decor compleet. Het moge duidelijk zijn, we zijn op weg van Jogjakarta naar Bandung en het uitzicht is verdomd goed!

Ons avontuur op Java is begonnen in Jogjakarta, de "culturele" hoofdstad van het eiland. Hoewel het veel toeristen trekt, doet de stad aan zoals elke andere plaats in Azië: drukke straten vol brommers en laaghangende elektriciteitskabels, stoffige steegjes en veel stalletjes met straatverkopers. De toeristische "highlights" zijn slecht onderhouden historische gebouwen die hun glans lang geleden verloren hebben. Om de paar meter worden we nageroepen door broze oude mannetjes die, omgeven door een geur van oud zweet en pruimtabak, ons allemaal graag naar "Malioboro Street" willen brengen met hun verroeste fietstaxi. "Hello! Where you going?!" Ons antwoord luidt steevast: "No thank you, we like walking". Hoewel het zweet ondertussen in watervallen van ons voorhoofd stroomt en door de bilnaad gutst houden we stug vol. Wij zijn trotse Hollanders en kunnen dit stuk best zelf lopen. Van een stevige wandeling is nooit iemand slechter geworden toch?! Als we die grote toeristische trekpleister eindelijk bereiken, blijkt het niet meer te zijn dan een veredelde (en zelfs dat woord is teveel eer) vlooienmarkt. Vrijwel elk van de 483 kramen biedt hetzelfde aan: t-shirts met nietszeggende opdrukken en kermishorloges. Aan het einde van de straat zijn we er klaar mee en gooien toch onze principes overboord. We betalen de €0,89 om ons terug te laten rijden naar ons hotel aan de andere kant van de stad.

Interessanter nog zijn de religieuze bouwwerken die vanuit Jogja te bereiken zijn. De volgende ochtend staan we rond 3:30 uur op om naar de Borobodur te rijden voor de "sunrise experience". Hoewel het grootste Boeddhistische bouwwerk op aarde pas om 7:00 uur 's ochtends geopend is voor het publiek, kun je met een speciaal ticket voor dag en dauw naar binnen. Als je de hoge stenen treden op tijd getrotseerd hebt, kun je vanaf de tempel de zon achter de rokende Merapi, de meest actieve vulkaan van Indonesië, zien opkomen. Als wij een uurtje later in het pikdonker nogal slaapdronken boven staan zijn we blij dat er niet veel andere toeristen zijn. Minder enthousiast zijn we over het feit dat we niet ontbeten hebben. Ook onze bloedsuikerspiegel is er niet blij mee; terwijl de zwakke zon langzaam door het wolkendek probeert te breken, moet wij de ene na de andere wegtrekker doorstaan. Steunend op de belvormige stoepa's zien we hoe de dageraad langzaam aanbreekt en de prachtige Boeddhabeelden in contrast aftekent. Vanaf het bovenste platvorm kijken we uit over de stad en het regenwoud die in het dal tussen de rokende vulkanen in de verte liggen. De dichte nevel die als een sluier over de slapende vallei ligt geeft de zonsopkomst een dromerige aanblik. Als de zon zich niet veel later alweer verschuilt achter de wolken besluiten we snel naar beneden te gaan om eten te zoeken. Gelukkig worden we bij de uitgang opgewacht met gratis koffie en gebak. Sweet!!!

De volgende dag ondernemen we een trip naar een ander hoogtepunt: tempels van Prambanan. Het complex bestaat uit drie gigantische tempels voor de Hindoegoden Brahma, Shiva en Vishnu met daarvoor drie "kleinere" tempels. Om de hoofdtempels heen stonden ooit 224 kleinere bijgebouwen, die nu allemaal ingestort zijn. De brokstukken liggen er nog. We merken al snel op dat we vrijwel de enige Westerlingen zijn. Als rocksterren worden we belaagd. Giechelende meisjes, maar ook volwassen vrouwen en stoere puberjongens klampen ons aan of ze met ons op de foto mogen. "Why?!" Vragen we keer op keer, maar het wordt ons niet duidelijk. Rustig een paar tempeltjes bekijken is er niet meer bij; we zijn nu zelf de bezienswaardigheid geworden! Op zoek naar een rustiger plekje moeten we zo nu en dan achter de met mos begroeide delen van de tempelruïne duiken om aan de paparazzi te ontkomen. Eenmaal op adem gekomen schieten we nog wat Polaroids en zoeken bij de uitgang onze taxichauffeur weer op. Van achter het stuur vertelt hij op weg terug naar het hotel honderduit over de omgeving en verhalen over zijn oma. Zij leerde onze taal in de tijd van Nederlands-Indië, maar de Javanen hadden nog moeite met de F-klank. Zo werd je begraven op het "kerkhop" en ging je naar je werk op de "piets". Ook vertelt hij over de vulkaanuitbarstingen en aardbevingen die hier om de vier jaar plaatsvinden. De dingen die hij van dichtbij meegemaakt heeft maken veel indruk op ons. Verhalen over gloeiende lava dat de dorpen binnenstroomt en de deken van as die dagenlang over de stad ligt na een uitbarsting. Dat er in schoonheid van moeder natuur een duistere, nietsontziende kracht schuilt wordt ons hier wel duidelijk!

Na ons enerverende verblijf in Jogja en zijn tempels reizen we met de trein verder naar Bundung. Hier blijken we de enige toeristen te zijn. Nergens een buitenlander te bekennen. Niet op het station, niet in het hotel. Nee, na 3 dagen speuren hebben we er nog steeds geen één gezien. En daar genieten we volop van! De lokale bevolking is ze hier blijkbaar niet gewend. Als we langslopen worden we met grote ogen bekeken of enthousiast begroet: "Hello mister!!" Waar we gewend zijn dat we benaderd worden als wandelende geldautomaten zijn de mensen hier gewoon heel blij. Een groet wordt steevast beloond met een ontwapenende glimlach (met of zonder tanden) en gezinnetjes op de brommer zwaaien ons vrolijk na. Wat een heerlijke blije boel hier! Ook de temperatuur in Bandung is een stuk aangenamer omdat de stad op bijna 800 meter hoogte ligt. In de tijd van Nederlands-Indië werd de stad ook wel "het Parijs van Java" genoemd. Vanaf ons hotel lopen we naar het winkelgebied dat nu nog steeds die naam draagt. De weg ernaartoe is niet zonder gevaren. Een wandeling over het "trottoir" betekent regelmatig over gaten in de betontegels springen (anders val je in het riool), dubieuze water(?)plassen en vloeibare etensresten ontwijken, uitwijken voor de tientallen voedselkraampjes die dwars over de stoep staan - waardoor je bijna omver gereden wordt door de kluwen brommers en busjes - en bukken voor de lage luifels en elektriciteitsdraden die op onthoofdings-hoogte hangen. Eenmaal aangekomen zijn we stiekem blij een Starbucks te ontdekken. Een beetje afwisseling van de talloze rijstgerechten en wit brood met ei zien we graag!
Tijdens een flinke stadswandeling (dankzij dat fijne klimaat kunnen we eindelijk weer eens op pad) ontdekken we nog een interessante winkelstraat: Jalan Braga. Een mix tussen Europa en Azië met veel gevels in Art Deco-stijl, Franse lantaarnpalen en romantische bankjes. De straat heeft enorme potentie maar is door slecht onderhoud helaas aan het vervallen. Wel leuk is het koffiehuis met de oer-Hollandse tekst "ijs & snoep" op de gevel!
's Avonds genieten we van een authentieke "rijsttafel" (nog zo'n term die herinnert aan de Hollandse kolonisten) waarbij de tafel volgezet wordt met de meest uiteenlopende gerechten uit de Indonesische keuken! Met de buikjes rond vallen we vervolgens in een diepe slaap. Helaas niet voor lang, want zoals elke morgen worden we rond 04:00 uur gewekt door het Azan dat vanuit 7 verschillende moskeeën in de buurt door de straten schalt. Allah is groot maar onze nachtrust is klein…
We sluiten het avontuur van Indonesië af in Jakarta, waar we via een mooie treinreis terechtkomen. In onze herinnering zullen we vooral de ontzettend vriendelijk en vrolijke bevolking, het tergend trage verkeer, de prachtig groene rijstvelden en de heerlijk luxe accommodaties koesteren. Op naar de laatste stop van ons veel te korte reisje: Thailand!