De eerste kennismaking met Hong Kong!

Waar te beginnen...

Op 1 januari vloog ik dus via Abu Dhabi naar Hong Kong, een hele lange reis maar eigenlijk zonder al te grote problemen. Afgezien van 1,5 uur vertraging in de Emiraten en de grote frustratie dat zowel mijn maestro als credit card niet wilde werken waardoor ik geen chocola kon kopen om de tijd mee te doden. Aangekomen op het vliegveld van Hong Kong ging alles echter weer voorspoedig; de rij voor immigration ging snel, ik werd niet teruggestuurd, mijn bagage kwam netjes aanrollen en de twee Franse studenten die op mij zouden wachten bij de Starbucks hadden dit ook daadwerkelijk gedaan. De koffers pastte niet in de achterbak van de taxi, dus bleef de klep maar open, iets waar ik het een beetje benauwd van kreeg: stel je voor dat alles er ongemerkt uitvalt.. De tocht die volgde was eigenlijk al gelijk een cultuur shock. Want, waar ik had gerekend op heel veel auto's, files, veel geluid, hard rijden, grijze luchten met mist, gaten in de weg, hectiek, miljoenen mensen op een klein stukje aarde, bleek het uitgestorven, reed iedereen maximaal 80, bleken de wegen

als nieuw, waren er overal hoge groene bergen met hier en daar een groep hele hoge flatgebouwen, blauwe lucht, zon, rust.

Uiteindelijk aangekomen op de campus maakte de taxi eerst een stop bij het International House waar de Franse meisjes er uit gingen, om daarna nog een tijdje haast doelloos rondjes te rijden met mij. Uiteindelijk waren we het er in gebrekkig Engels en gebarentaal over eens dat we het niet zouden gaan vinden, en dat we het maar moesten gaan vragen. Helaas hadden ook de eerste mensen aan wie hij de weg vroeg geen idee waar mijn hostel was, "mijn god in welke ondergewaardeerde uithoek kom ik terecht..." De meeste studentenflats en faculteitsgebouwen hebben hier namen die allemaal klinken als 'Chi Chung', 'Li Chung' en 'Hi Hao', maar mijn hostel heet 'Pentecoastal Mission Hall Complex Lower Block', toch wel een opvallend verschil. Nou goed, uiteindelijk hebben we het gevonden en werd ik vriendelijk ontvangen, naar mijn kamer gebracht en bleek het alles behalve een uithoek maar juist relatief centraal. Op mijn bureau lag een brief voor me klaar van mijn roommate Kitling, a.k.a. Cherish (denk ik.. maar ik weet nog niet hoe ik haar nou precies moet noemen). Het was een hele lange uitleg over wat alles en nog wat en haar excuses dat ze er niet was om me mee te nemen op tripjes, tours en andersoortige uitjes. Daarnaast mocht ik best haar noodles eten, want ik zou wel honger hebben. Ondertussen heb ik begrepen dat Kitling een uitzonderlijk vriendelijke roommate is, aangezien anderen hun kamergenoot nog niet ontmoet

hebben of niet eens zeker weten of ze er sowieso eentje hebben. Dit komt voornamelijk omdat veel locals in de weekenden naar huis gaan, of nu nog op vakantie zijn omdat het nieuwe semester pas a.s. maandag en voor sommigen pas de week daarna echt begint. Nadat ik mijn kamer een beetje eigen had gemaakt kwam Kitling toch nog langs omdat ze me zo graag van alles wilde uitleggen. Toen daarna Elin uit Zweden (met wie ik van te voren al contact had gehad via Facebook) aankwam in ons hostel, nam Kitling ons zelfs mee op een tour door het gebouw en de shortcut route naar het metro station. Vanaf het station gingen we op ons eerste tripje, naar IKEA, wederom helemaal gebracht door Kitling tot aan de eerste herkenbare Zweedse showroom woonkamer. Ja, naar de IKEA, want, er zijn hier geen dekens, kussens, lampjes, kleerhangers, bekers, borden, bestek, verlengsnoeren, prullenbakken, e.d. Toen we uiteindelijk rond 17:30 daar klaar waren liep ik met slechts 7 uur slaap in bijna 3 dagen redelijk op mijn vermoeidheids-top en zag ik dan ook enorm op tegen de metro in rush hour (de plaatjes die je misschien wel eens gezien hebt van speciale 'pushers' om mensen de metro in te krijgen kloppen). We kwamen er gelukkig achter dat zulke topdrukte nog net niet plaatsvond, en dat er hier en daar bordjes hingen met "silent train" (of zo iets), richting het uiteinde van de metro waar het ook daadwerkelijk een stuk rustiger was. Weer aangekomen bij ons

hostel moest er nog gegeten worden, en we moesten ook nog op een zoektocht naar een supermarkt, dus daarna kon je me opvegen. Toen ik rond 21:00 uur moederziel alleen (Kitling is naar haar ouders), koud (er is geen verwarming) op mijn plank zat (de matrassen zijn van 2 cm dik plastic), kon ik alleen maar denken dat ik de grootste fout in mijn leven had gemaakt, dat ik zielig was en dat ik tenminste één trui mee had moeten nemen. Maar hee, na 10 uur slapen op 4 cm plastic (ik heb Kitlings matras gestolen) is het leven weer mooi.

Vandaag veel introducties gehad over van alles en nog wat, veel nieuwe mensen ontmoet, waaronder ook vooral veel Nederlanders. En dat is gevaarlijk, want dat was niet de bedoeling: in Hong Kong vooral omgaan met lange blonde mensen waardoor ik me helemaal geen reus voel en ik gewoon mijn hakken mee had kunnen nemen. Maarja, ik moet toegeven dat het een beetje meer voelt als thuis om zo nu en dan moeiteloos te kunnen babbelen in het Nederlands. En eigenlijk speel ik al een beetje vals, want Elin komt dan wel uit Zweden maar studeert in Maastricht en verstaat me gewoon als ik Nederlands praat.

Morgen gaan we 's ochtends weer naar Sha Tin, dat is het gedeelte van dit gebied waar dus die grote shopping mall is, om een tweede ronde te doen door IKEA en andere winkels. Het belangrijkste doel is

een topper: zo'n dun matras ding om je bed zachter te maken, want dit trekken onze ruggen niet. Daarnaast ga ik op zoek naar een grote supermarkt omdat ik graag wil koken (ook al is dat niet echt normaal hier, want veel studenten gaan bijna elke avond naar de canteens, maarja, hoe meer geld ik bespaar hoe langer ik weg kan blijven).

Ohja, er is iets mis met de pincode van mijn credit card (of ik moet gewoon inzien dat ik daadwerkelijk de pincode verkeerd heb opgeschreven..), dus moet ik komende week denk ik geld gaan lenen van iemand. Bij deze wil ik Ciska en Aad ontzettend bedanken voor de fantastische financiële bijdrage die in hun enveloppe zat, hierdoor kon ik tot nu toe alles even bekostigen. Sowieso iedereen van wie ik de envelopjes al heb mogen openen heel erg bedankt, het is heel leuk om jullie persoonlijke kaartjes te lezen! Over post gesproken, stel dat iemand zin heeft om dingen op te sturen, dan is dit het adres:

Michel Franken (Pentecoastal Low Block, 805)
c/o IASP, i-Centre
1/F Yasumoto International Academic Park
The Chinese University of Hong Kong
Shatin, N.T.
Hong Kong SAR

Er is eigenlijk nog veel meer dat ik wil vertellen, over eten, over reisplannetjes, over hoe het er hier uit ziet enzo, maar dat zien jullie misschien al een beetje op de foto's. Een volgende keer weer meer!

Dag allemaal! Heel veel liefs!
xxx