Alweer halverwege

Alweer een paar weken voorbij gevlogen. Ik ben weer een weekend naar het strand geweest, naar een plaats genaamd Sayulita. Een erg leuk plaatsje, maar ook veel toeristen, vooral uit de Verenigde Staten.
Veel Mexicanen nemen aan als ze ons zien dat we Amerikaans zijn, ook in Guadalajara. Als we vertellen dat we uit Europe komen, hebben ze ineens een andere houding en zijn ze wat vriendelijker. Vrijdag komen we aan in Sayulita. Ik heb samen met Eleni een bungalow vlak aan het strand! Het uitzicht is prachtig. Op vele momenten word ik nog steeds verrast door dit land. Op een avond loopt er opeens een grote schildpad over het strand. Dit en andere

kleine dingen doen me nog steeds versteld staan (ook mindere dingen, als een enorme spin in je slaapkamer). Zaterdag hebben we op quads gereden, over de weg, door het bos, en over modderpaden. In het begin was het best spannend, maar het was supergaaf! Kijk maar op de foto’s hoe stoer we eruitzien!
Op een zondag ben ik met Eleni en Sylwia naar een park geweest (Bosque los Colomos). We hebben daar lekker even door de natuur gewandeld. Guadalajara heeft zoveel verschillende aspecten. Ik ben erg tevreden met de plek waar ik woon, in het centrum, met alles binnen handbereik. De winkels, restaurants, de trein, alles is in de buurt. Soms is de drukte een beetje veel, en dan zijn de vele parken in Guadalajara een heerlijke toevlucht. Er zijn ook andere delen van de stad met weer een heel ander uiterlijk dan het centrum, met wat meer luxe bijvoorbeeld. De diversiteit is fantastisch!
Op een dag ben ik naar Correos de Mexico (postkantoor) gerend om een pakket op te halen. Mijn lieve ouders hebben een pakket gestuurd met stroopwafels en drop, wat heb ik dat gemist… De drop kan ik lekker zelf opeten, want niemand buiten Nederlanders om kent drop en kan het waarderen. Maar de stroopwafels vallen bij iedereen erg in de smaak. Mensen die al eens in Nederland zijn geweest kennen ze al en zijn er gek op, en mensen die ze voor het eerst proeven vinden ze ook erg lekker.

Op een dinsdag ben ik met een paar vrienden naar Lucha Libre geweest. Iedereen zegt dat als buitenlander wonend in Mexico moet je hier een keer geweest zijn. Ik weet niet precies hoe ik het moet vertalen, maar het is een worstelwedstrijd tussen mannen met typische maskers op. Er is een vak voor toeschouwers, zogenaamd voor de armen en een vak voor de rijken. Dit zorgt haast voor een interessanter spektakel dan het worstelen zelf, want de ‘armen’ en de ‘rijken’ schreeuwen naar elkaar en lokken elkaar uit, maar met onschuldige bedoelingen.
Een weekend heb ik rustig aangedaan, want ik was niet helemaal fit. Maar het is moeilijk om hier stil te zitten. Zaterdag heb ik met een vriendin van de universiteit afgesproken bij een Tea Room om wat te drinken, en ze hebben ook heerlijke pizza daar. Daarna zijn we naar een museum geweest. Het museumgebouw zou eerst een basisschool moeten worden, daarna een overheidsgebouw, maar uiteindelijk is het voor lange tijd een universiteitsgebouw geweest. Na vele jaren is het een museum geworden, vandaar de naam Museo de las Artes de la Universidad de Guadalajara. Het heeft twee muurschilderingen van José Clemente Orozco en verder wisselende exposities. Nu werden er schilderijen gepresenteerd van Carlos Vargas Pons.
Het weer is nog steeds heerlijk. Het regent een stuk minder dan de

afgelopen tijd. Tegelijkertijd is het weer wat minder zweterig. Dus het weer is zelfs wat aangenamer dan in het begin. Ik hoop dat jullie niet al te jaloers zijn ;)