Weerzien met de Isaan

Sangkhom, 24.01.2017

We verlaten Uttaradit zonder ontbijt en gaan op weg naar Loei. Al gauw vindt TomTom de snelweg te saai en gebiedt ons wederom de district route te volgen, die heel wat kilometers gaat afsnijden.
Ok, we gaan het zien en krijgen geen spijt.
Ook dit keer is het een prachtige tocht. In elk Westers land zou de weg benoemd zijn als Toeristische route, in Thailand moeten ze dat nog gaan ontdekken.
We zien frisgroene rijstvelden, indrukwekkende berglandschappen en kleurige dorpjes, waar voornamelijk aardbeien worden verkocht langs de kant in stalletjes.
We zijn sneller in Loei dan gedacht en na even rondvragen vinden we het beoogde guesthouse, echter vinden we de ligging ver van het centrum niks en we besluiten verder te rijden naar Chiang Khan, 40 km verder.
Bij een grote Tesco Lotus super kopen we bij de " traiteur" rijst met omelet en macaroni. Aan een tafeltje voor de super eten we onze brunch.

In Chiang Khan rijden we door de smalle hoofdstraat parallel aan de rivier de Mekong en vinden we ons voormalige guesthouse Tongkong. Helaas is het die mensen in hun bol gestegen en misschien ben ik daar wel schuldig aan, na mijn enthousiaste review. De kamerprijs is bijna verdubbeld en wij gaan wandelend verder zoeken.
Het "The White House" guesthouse in de hoofdstraat ziet er gezellig uit en de kamers doen me aan The Riverside GH denken in Lampang. Mooie houten vloeren, hoge plafonds en een hoop spulletjes uit begin vorige eeuw. Dat wordt hem.

We lopen de achterkant van het GH uit en maken een wandeling langs de Mekong en zien nu ook hoe druk het is geworden in 5 jaar, want we zijn zeker niet de enigen. Groepen Chinezen passeren ons onwennig manoeuvrerend op te kleine fietsen.
De huizen en gebouwen zijn vaak van hout en het merendeel dat goed onderhouden is, is guesthouse of klein hotel. Ertussen zien we soms stapels hout, een ruïne of eentje die op instorten staat.
Bij de What aangekomen zien we vreemde standbeelden en een leuke fietsenstalling.
We nemen de hoofdstraat terug waar de avondmarkt volop aan de gang is. Dit is één van de leukste van Thailand. Geliefd bij toeristen uit eigen land, uit de buurlanden en een enkele Westerling.

Na een goede nachtrust op de keiharde bedden ( niet echt geschikt voor Westerlingen, wij vinden het heerlijk) worden we om 6 uur gewekt door knetterharde muziek van een locale zanger in de straat. Wat het doel hiervan is is ons niet duidelijk, het duurt ongeveer een uur en daarna is het stil.
Wij gaan op ons gemak om 9 uur op weg naar een ontbijtplek en vinden een soort pizzeria die open is en ook Thais serveert. Keurige opgediende portie Fried Rice en

met wat verse chili in soja saus erbij een prima ontbijt.

We rijden verder langs de mooie weg aan de Mekong. Tijd om ergens een dagje rust in te lassen, tot nu toe hebben we iedere dag gereden.
En waar kunnen we dat beter doen dan in Sangkhom, waar we goede herinneringen hebben aan Buoys GH.
De super vriendelijke eigenaresse Mrs Toy ontvangt ons hartelijk en dit keer kiezen wij een comfortabel en knusse stenen bungalow. De basic hutjes aan de Mekong passen nu minder bij ons, hoewel we ook daar hebben genoten vorige keer.
Niet lang daarna hangt mijn wasje te drogen in de zon, we hebben bij Tesco een emmer gekocht en met wasmiddel en wasverzachter is het zo gebeurd. John besluit zijn was morgen te doen.
Een nieuw fenomeen: aangeklede honden hebben we eerder gezien, maar een hond met make up........ :-))))))

Aan het eind van de middag lopen wij richting harde muziek vlakbij , die ons nieuwsgierig heeft gemaakt. Het blijkt een druk bezochte avondmarkt te zijn, waar ook veel mensen uit de bergen hun producten verkopen. Vreemde groenten en varens, een soort huidrepen met lange zwarte haren, wat is dat?!? Bij navraag: dit is de huid van een Buffalo, een lekkernij als het geroosterd is op de BBQ, geen vlees hoor, maar vacht haha.
De mensen lachen allemaal zeer vriendelijk naar ons en een Westerling is hier nergens te bekennen.

We zoeken en vinden een gezellige bar/restaurant waar ze zelfs verschillende tapbiertjes hebben en rode wijn. Jippie!
Een Engelsman op leeftijd (onze) begint een praatje en vraagt hoe wij hier zijn beland en vertelt dat hij en zijn Aziatische vrouw maar niet kunnen beslissen waar voorgoed te wonen, hier of in Frankrijk in Cannes waar zij ook een huis hebben. Zijn vrouw zegt dat zij het wel al weet, hier dus.
We hebben het nog even over Corsica dat zij ook kennen en het verschil tussen Corsicanen en Thaien. Hij zegt: "It's easy, Corsicans hate all people especially the French" Nou dat is helemaal waar haha.

Een van de grote aantrekkelijkheden van ons GH is het restaurant met een keur aan vegetarische gerechten. En ook dit keer worden wij niet teleurgesteld.
John is jaloers op mijn heerlijke groenten met tofu in pindasaus en zegt gelijk dat hij dat morgen ook gaat bestellen. Zijn curry is ook heerlijk daar niet van.
Er is wel wifi in het restaurant, maar niet in het huisje dus vanavond lees ik een boek op mijn iPad na de Volkskrant, want ja wij houden al het nieuws uit de hele wereld bij.
Morgen een hele dag rust aan de Mekong.

Get started right away!

What are you waiting for? Capture your adventures in a digital diary that you can share with friends and family. You can switch between any of your devices anytime. Get started in our online web application.