De eerste dagen

Djiezus! Ongelovig kijk ik op mijn telefoon. Half 9, hoe kan dat? Ik heb voor mijn doen ongekend lang geslapen, een wekker heb ik nooit nodig. En juist vandaag als onze huurauto gebracht wordt......
Geen ontbijt eerst en we douchen en kleden ons rap aan.
Best spannend want de deal met dit voor ons nieuwe bedrijf is allemaal via Facebook Messenger geregeld. Gevonden via reviews op het Tripadvisor Chiang Mai forum. Nergens anders zo'n scherpe prijs met goede verzekering, is dat wel echt? En geen betaling of creditcardgegevens van tevoren, slechts een screenshot van het rijbewijs wilden ze. Ik heb een fraude veilige gestuurd, dat is makkelijk en met een app van de overheid zo gemaakt.
Even later staan we opgelucht en blij te kijken naar onze witte super auto. Nog geen jaar oud en tot nu toe het beste exemplaar ever gehuurd.

De reis ging voorspoedig na de onzekere start met de NS. Juist die dag stroomstoring etc.
11 uur vliegen is lang, maar zo'n rechtstreekse vlucht ook wel weer fijn. Zonder stress van overstappen.
De luchthavenshuttle van het hotel in Bangkok was perfect op tijd. Met Thai Air de volgende dag een uurtje vliegen naar Chiang Mai een fluitje van een cent.

Bij een wisselkantoortje in Chiang Mai wisselen we heel veel euro's om want voor iedere keer pinnen moet je 5 euro betalen. En je mag maar weinig opnemen per keer dus we gaan die banken echt niet spekken.
Natuurlijk eten we die avond bij Taste from Heaven en na een cocktail "little devil" smaakt de Khao Soy weer zalig!

Nu ( na een ontbijt van Pad Thai mmmmm) rijden we door een prachtig berglandschap richting Nan, een kleine provinciestad waar we ooit eerder zijn geweest, 275 km van Chiang Mai.
Maar dit keer via een andere weg en met onze eigen TomTom.
Op een zeker moment gaat TomTom van de grote weg af en leidt ons via smalle wegen zonder naam door onbewoonde vlakten met af en toe een hutje hier en daar.
Hier word ik toch wel wat onzeker van: ja de snelste weg, maar wie weet wat we nog tegenkomen. Af en toe wil hij dat we een zandpaadje nemen. Nou dat doen we niet hoor! We rijden eigenwijs door op de verharde weg.
De papieren kaart op mijn schoot helpt helemaal niet en ik weet echt niet meer waar we zijn.
Oooh ik ben zo blij als we eindelijk op een weg komen met een nummer dat ik herken op de kaart. Nu moeten we nog 150 km met haarspeldbochten, maar we gaan naar Nan!

TomTom brengt ons netjes door het drukke verkeer naar ons hotel in Nan, vorige keer ook goed bevallen.
Toevallig is er een grote nightmarket en daar zien we weer snacks en eten welke we nog nooit eerder hebben gezien. Die Thaien blijven ons verrassen zeg.
Voor vlees en viseters een waar paradijs, maar wij eten later in een piepklein Chinees eethuisje, waar ze alle gerechten ook vegetarisch kunnen maken.
We nemen Penaeng curry met rijst. Zelden zulke lekkere gegeten al was het wel super spicy. Er zijn hier weinig westerse toeristen en als er iemand Engels spreekt wordt er zeer beleefd geïnformeerd waar wij vandaan komen. En dan komt er ook zo'n beleefde standaardreactie: "Oh the Netherlands, good country, nice people" Jaja....

John vond het wel leuk dat rijden van vandaag, dus morgen wil hij nog meer van hetzelfde. Maar dan wel via kleine wegen met een nummer. We hopen dan in de Isaan uit te komen ergens bij Loei.
Hoe ga ik dat aan TomTom uitleggen?