Booming Queenstown

Queenstown, 08.12.2017

IK LEEF NOG!!!! En hoe!!

Misschien handig om even een uitleg voor mijn enthousiasme te geven: IK HEB VANDAAG EEN BUNGY JUMP GEDAAN!!!! Het was zó ontzettend gaaf! Ondertussen ben ik alweer een paar uur veilig met beide benen op de grond, maar de adrenaline raast nog steeds door mijn lijf. Wat een spanning, maar wat een ervaring!

Queenstown, dus. Op woensdag aan het eind van de middag kwam ik hier aan. Terwijl we met de bus het stadje binnenreden, kreeg ik meteen al een echte vakantie-feeling. Queenstown bestaat uit heuvels en water, ontzettend veel restaurantjes en cafeetjes, en natuurlijk backpackers. Eenmaal aangekomen in mijn hostel, besloot ik wat rond te struinen en belandde ik op een bankje aan het water, waar ik alle voorbijgangers bekeek en genoot van het sfeertje dat deze stad biedt. Ik bleek naast iemand te zitten die in het zelfde hostel verbleef, en samen met haar en een groep andere mensen deed ik die zelfde avond nog een mini-kroegentocht. Heel gezellig, en ik voelde me dan ook meteen al op m’n plek in Queenstown. Ein-de-lijk een stad die me bijna net zo blij laat voelen als Sydney, zelfs al is het zo ontzettend anders.

Op donderdag had ik een dagtripje naar Milford Sounds gepland. Dat was nog een hele rit van een aantal uren, maar het was het absoluut waard. Onderweg stopten we op prachtige plekken, waaronder de Mirror Lakes, waar je een perfecte weerspiegeling van de bergen in het water kon zien. Pas na de middag kwamen we aan bij Milford Sounds: normaal gesproken één van de meest regenachtige plekken van Nieuw-Zeeland, maar ik had geluk. Wel flink wat wolken en wind, maar geen regendruppel gevoeld! Met een boot gingen we zo’n 1,5 uur het water op en voeren we tussen de gigantische bergen door.


De wind was ontzettend sterk en mijn fotografiekunsten konden daar dan ook niet tegenop, dus helaas zijn de foto’s die ik genomen heb niet half zo mooi als het plaatje in real life. Ik heb genoten van het magische uitzicht, het idee helemaal alleen op het water te zijn (zelfs al zat ik op een cruise met zo’n 60 anderen), en het gevoel zó klein te zijn tussen de machtige natuur. Onderweg kwamen we ook nog wat zeehonden tegen en spotte ik zelfs nog wat dolfijnen! Mijn dag kon niet meer stuk. Pas laat kwamen we weer in Queenstown aan, en na zo’n lange bustocht was ik dan ook blij toen ik in mijn bedje lag.

Queenstown wordt ook wel gezien als dé adrenaline-stad van Nieuw-Zeeland, en ik vond dat ik daar toch echt van moest profiteren. Al ruim een maand geleden had ik dan ook mijn bungy geboekt, maar aangezien ik zelf nog wel wilde zien of ik dit écht zou gaan doen, besloot ik mijn mond te houden en dit aan niemand te vertellen. Tot vandaag, toen de grote sprong er alweer op zat. Ik wist dat Maarten, (weer) iemand die ik uit Blerick ken, ook in Queenstown zou zijn. We hadden afgesproken om samen wat te gaan drinken, maar besloten al snel dat we best iets avontuurlijkers konden doen. Ook hij was van plan om te gaan springen, dus waarom niet samen? Daar was ik achteraf gezien best blij mee! We moesten nog een tijdje wachten voordat we richting de Kawarau Bridge gingen, waar we vanaf zouden springen. Dat wachten was behoorlijk zenuwslopend, en met zijn tweetjes kun je de tijd dan ook net wat beter doden dan alleen. De Kawarau Bridge is de originele bungy-brug: de eerste echte plek op de wereld van waaraf mensen konden bungy jumpen. Niet de hoogste in Nieuw-Zeeland (dat is de Nevis bungy van maar liefst 134 meter), maar wel degene met het meest waanzinnige uitzicht, als je het mij vraagt. Het water is felblauw en steekt prachtig af tegen het groen er omheen. Als je dan toch springt, waarom dan niet hier?

Maarten was eerst, dus vanaf de brug mocht ik toekijken hoe hij naar beneden sprong. Brrr. Best eng. En dan moest ik daarna… De zenuwen waren ondertussen helemaal naar de achtergrond gedrukt, ik vond het niet eens meer zo eng. Tot ik daar stond, en helemaal naar voren moest lopen, tot mijn tenen over de rand van de plank staken. Ik had het beter niet kunnen doen, maar ik keek naar beneden, en opeens leken die 43 meter er wel 200. Waarom doen mensen dit vrijwillig??? Veel tijd om daar over na te denken had ik niet, want voor ik het wist moest ik écht springen en hoorde ik mijn eigen gegil weerkaatsen tussen de rotsen. Wát een gevoel! Ik raakte zelfs nog het water beneden mij, en bleef daarna nog even aan het koord rond bungelen voordat ik een bootje in moest en weer naar de kant werd getrokken. Eenmaal langs de kant besefte ik pas dat ik het echt had gedaan. Iets wat ik al zo lang wil, maar nooit verder over na heb gedacht. Ik kan het van mijn lijstje afstrepen!!! Gelukkig waren wij de eerste twee die moesten springen, en na onze jump hadden we dan ook nog even de tijd om de anderen te bekijken. “Waarom doen mensen dit?” “Wáárom deden wij dit??”, bleven we onszelf hardop afvragen. Hartstikke gek. Maar hoe vet!!

Nog steeds vol met adrenaline wilde ik later op de dag nog wat meer actieve dingen doen, want stilzitten zat er even niet meer in. Maarten en ik besloten Queenstown Hill op te lopen, van waaruit we een uitzicht over de hele stad zouden krijgen. Het was behoorlijk bewolkt en er was regen voorspeld, dus het was zaak om zo snel mogelijk boven te komen. De weg naar boven was behóórlijk steil en het was een groot deel van de tijd dan ook eerder klimmen dan lopen, maar eenmaal boven was dit het absoluut waard. Zelfs al maakten de wolken het uitzicht misschien wat minder dan wat het op een zonnige dag zou zijn geweest, het was alsnog erg mooi! En gezellig om natuurlijk weer een bekende te spreken, de middag vloog voorbij.


We waren precies op tijd terug voor de regen, maar op dit moment komt er dan ook behoorlijk wat uit de hemel vallen. Zo meteen ga ik met een meisje dat ik tijdens mijn tocht gisteren heb leren kennen, een burger eten bij het beroemde Ferg Burgers. Deze tent schijnt wereldberoemd te zijn om haar fantastische burgers. Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds héél laat zijn ze geopend, en vanaf het moment dat de deuren open gaan staat er een rij die tot ver halverwege de straat gaat. Ik verwacht dus veel! Na mijn jump en de wandeling van vandaag heb ik die burger ook wel verdiend, vind ik. Hopelijk klaart het nog een beetje op vanavond en kan ik nog even van Queenstown genieten voordat ik weer vertrek. Morgenvroeg gaat mijn bus namelijk alweer naar Franz Josef, en heb ik mijn zuidelijkste punt van het Zuidereiland alweer gehad! Ik kan wel stellen dat mijn verwachtingen van Queenstown absoluut waargemaakt zijn: het is een top stad met een heerlijk sfeertje, en de uitzichten zijn prachtig. Jammer om weer weg te gaan, maar ik ben klaar voor het volgende avontuur en voor de gletsjers die me te wachten staan in Franz Josef!

Get started right away!

What are you waiting for? Capture your adventures in a digital diary that you can share with friends and family. You can switch between any of your devices anytime. Get started in our online web application.