9 - Mangalore en Murdeshwar

Omdat iedereen zich niet topfit voelde, en het niet duidelijk was of de moesson was begonnen, bleven we dit weekend in Manipal. Op zaterdagochtend stonden we om 11 uur bij de bushalte, om met de bus naar Mangalore te gaan.
Dat was een klein avontuur opzich, aangezien de buschauffeur zich als een maniak door het drukke verkeer bewoog. De rit van ~60km duurde twee uur. De dames hebben gereserveerde plaatsen voorin de bus, en in het midden zaten wij als jongens. Bij de eerste halte in Udupi, ging er een ‘local’ naast me zitten. Hij vroeg of ik Kannada of Hindi sprak (beide spreek ik niet), en toen was het gesprek snel voorbij... maar niet voordat we een selfie maakten. Daarna wilde hij ook mijn telefoonnummer hebben – maar aangezien ik vermoedde dat er weinig gecommuniceerd kon worden heb ik maar gelogen dat ik ‘no India phone’ had. Daarna viel hij in slaap.

In Mangalore gingen we als echte Nederlanders opzoek naar ‘het

centrum’, maar dat is er niet echt. Vrij snel kwamen we een shopping mall tegen met een Spar: “Did you know Spar was founded in 1932 in the Netherlands” stond er op de ramen. Daar hebben we geshopt (ik een t-shirt gekocht, anderen echte Indische schoenen of citroenkleurige broeken), en daarna bezochten we de Kandri Manjunath tempel. Ik vond het erg indrukwekkend: de vloer in het gehele complex was van marmer, lekker warm aan je blote voeten. Er kwam een heerlijk gevoel van rust over je heen, ondanks dat je de liederen uit de minaret van de naastgelegen moskee hoor voor de Asr.
De tuktukchauffeurs die ons brachten hadden om het hoekje staan wachten voor een tweede ritje (zonder dat wij het gevraagd hadden). We gingen naar een tweede mall, die wel erg troosteloos was en half leeg stond. Op de 5e verdieping was een gloednieuwe bierbrouwerij, met een prachtig terras. Ik was eerst een verdieping te hoog gelopen, en toen stond ik plotseling op het dak van het winkelcentrum onder het billboard. Daar heb ik later met Vianne een prachtig panorama gemaakt.
Terug gingen we met een staatsbus van Karnataka, die twee keer zo duur was, maar wel airco had en een stuk rustiger naar huis reed. ’s Avonds las ik in de Lonely Planet dat er 3 types busvervoer zijn: 1. Staatsvervoer (over het algemeen veilig en oké geprijsd), 2. Goedkope private bedrijven (die de bussen volproppen met mensen en als

idioten rijden) en 3. Dure private bedrijven (die evenveel of 2x zoveel als staatsvervoer kosten, maar erg veilig rijden).

Zondag namen Pavan en Anu (twee arts-assistenten chirurgie) Lucinda, Mirrit en mij mee naar de tempel van Murdeshwar, 100km ten noorden van Udupi. In twee uur reden we er naartoe en kregen we van Pavan uitleg over de god waaraan deze tempel is opgedragen (Shiva, god van de vernietiging). Pavan nam ons mee de tempel in, ik mocht de bel luiden, hij liet me heilig water drinken, en legde me uit dat er overal half-goden op de grond lagen in de vorm van stenen, die we niet met onze voeten mochten aanraken. In een metershoog beeld van Shiva werd een verhaal uitgebeeld uit de Hindoeïstische mythologie. Toen snapte ik nog niet zoveel van het hindoeïsme, maar ik heb me nu ingelezen, daar zal ik later nog eens wat over vertellen. Wat opviel is dat mensen heel dwangmatig bewegingen maken en een soort kruisjes slaan bij allerlei tempels. Dat zal ongetwijfeld te maken hebben met het getal 7 dat heilig is.
Om de dag af te sluiten reden we om 17.45 van de snelweg af om bovenop een vuurtoren naar de Karnataka Backwaters te kijken bij Kodi Beach, een prachtige afsluiter van de dag!

Dinsdagavond zijn we nog naar de bioscoop geweest om de film Housefull 3 te kijken – een echte bollywood film. We snapten niets van wat er gezegd werd, behalve een engelse uitdrukking af en toe. Daarnaast stond de muziek harder dan in Nederland in een slechte bar en zaten er erg veel mores in en draaide het hele verhaal om echte liefde en trouwen. Het was erg leuk om te zien hoe de Indiërs allemaal in een deuk lagen om grappen die wij niet konden verstaan. Wat mij betreft voor herhaling vatbaar.