22 - "So glad you came"

Sinds de roadtrip naar Kalasa en de Srigeri-waterval drong het al door dat het afscheid nabij is. Je probeert te doen alsof alles wat je doet normaal is maar bij sommige dingen denk je ‘dit is een van de laatste keren dat ik dit doe’. De dinsdag voor we naar Goa vertrokken zijn we door Pavan meegenomen naar het Streetfood festival van Mangalore.

We gingen naar “Dilli Khao Galli” van Barbecue Nation. Daar kregen we een barbecue in een tafeltje, waarop ‘starters’ voor ons werden warmgehouden: vegetarische satestokjes, kip, garnalen, vis – we konden van alles kiezen en er onze eigen saus of dressing op doen. Daarna was er nog een heel lopend buffet en pas wanneer we geen eten meer aan onze tafel wilden ontvangen, hingen we een vlaggetje omhoog met ‘Jam Packed’.
Pavan liet me op de heenweg naar Mangalore rijden (60km, ongeveer 1 uur). Dat was weer een nieuwe uitdaging, want in het donker over een snelweg rijden had ik nog niet gedaan. We kwamen heelhuids aan maar op de terugweg liet ik Pavan rijden. Hij zette Hindi-radio op met liedjes uit de jaren '50 en attendeerde ons erop dat om middernacht de zender langzaam uitdooft ('s nachts wordt er nog altijd geen muziek uitgezonden in India... stel je voor dat dat in Nederland zou gebeuren!).

Vorige week woensdag heb ik de DJ van de (karaoke)bar bij Country Inn ook gevraagd om Gerua van Arjit Singh te downloaden, zodat ik deze kon zingen. Ik had hierop al drie weken met Anu geoefend en nu was het 'moment surpême' dan eindelijk daar. Nadat ik was begonnen, zong de hele zaal mee, toen ze doorhadden dat ik een Hindi-liedje zong. Mahantesh, de arts-assistent van oogheelkunde was ook speciaal gekomen om dit optreden te horen. Het lied gaat over de kleur van de liefde (‘gerua’ - een soort oranje) en is zeer romantisch. Spontaan pakten sommige vrouwen de tweede microfoon en begonnen mee te zingen.

Ook namen Anu en Pavan me mee naar de spoorbrug over de rivier achter Manipal, de Suvarna. Die rivier hadden we eerder al gezien toen we naar ‘Hanging Bridge’ gingen, maar de spoorbrug was niet zo idyllisch. We hebben twee treinen zien langskomen, en daarbij

stonden we op de brug, dus de trein rijdt op 50cm bij je langs. Dan pas snap je waarom er in Nederland allemaal hekken bij spoorbruggen staan.

Vijf dagen geleden brak dan echt de laatste week aan: ik kreeg van prof. Dr. Krishna Rao mijn eindbeoordeling, werd door prof. Dr. Rodriguez van Chirurgie uitgenodigd om nog een paar dagen met hem mee te lopen op zijn afdeling, wat heel erg leerzaam was.
Op woensdag brak – nadat we onze eindpresentatie bij oogheelkunde hadden gegeven – dan ook de laatste karaoke avond aan. Anu en Pavan hadden speciaal hiervoor liedjes ingestudeerd. Ze zongen “Glad you came” van The Wanted, met een super toepasselijke tekst. Ook Mahantesh, de post-graduate die onze tijd bij oogheelkunde en in Manipal heel erg leuk heeft gemaakt, keek toen ik Gerua zong en had dat helemaal niet verwacht!

Donderdag ging ik nog naar het Manipal Anatomy and Pathology museum, wat onverwacht een heel mooi museum was, helaas had ik maar weinig tijd om er goed rond te kijken en kreeg ik – nog een keer – een enorme stortbui over me heen.

Donderdagavond aten we in Attil, en hadden Anu, Pavan, Floor, Nisha en Fynn allemaal cadeau’s voor ons. Zo kreeg ik een bedrukte mok, en sneden we een taart aan met onze foto’s erop. Dat vond ik heel bijzonder, zoveel cadeau’s. En daar hield het niet op. We gingen nog één keer naar een bar: ‘Zeal’, op een dakterras. Daar lokten Anu, Pavan en Fynn me mee de lift in naar beneden. In de parterre gaven ze me een t-shirt met op de voorkant onze foto tijdens Apurv’s Baraat, en op de achterkant de foto van het “aids=death”-bord. Een prachtige grap op de laatste avond.

Vrijdagochtend 5 augustus stond ik op om 7.10 omdat Mahantesh nog een cadeau wilde geven. Dat moest zo vroeg omdat hij om 7.30 ‘camp’ moest voorbereiden: een maandelijks evenement waarbij artsen in opleiding cataract mogen opereren voor patiënten die dat normaal niet kunnen betalen.
Hij gaf mij en Vianne traditionele snoepjes uit India, en legde uit dat

dat in zijn streek een gewoonte was (hij komt uit de buurt van Delhi).

Daarna kwamen Anu en Pavan langs voor het laatste ontbijt, waarbij we allemaal de ogen niet droog hielden, ook Fynn en de meiden zaten er bedroefd bij. Om 10 uur kwam de taxi aan mij op te halen. Dat was het einde van mijn fantastische Manipal & India avontuur. Ik weet nog steeds niet hoe ik moet uitdrukken hoe mooi en goed ik het heb gehad…