10 - Kodagu trekking

Dit weekend zijn we zaterdagochtend om 5 uur ’s ochtends in onze privé-bus gestapt, om met z’n 12en naar Kodagu (‘Coorg’) te gaan. Daar hadden Stan en Bob al lang het idee om een trekking door het regenwoud te doen, en uiteindelijk besloten we allemaal om mee te gaan. De chauffeur kreeg van Bob de locatie door waar we door een jeep werden opgehaald, waar we om 10 uur ’s ochtends aankwamen. Er werden 20 pakken koekjes en wat flessen frisdrank ingeslagen, en de eerste 6 personen gingen in de jeep zitten. Na drie kwartier werd ook ik met 5 anderen opgehaald. De meiden vonden het griezelig hoe steil de jeep soms moest klimmen of dalen, maar ik vond het wel wat hebben, zo over een kleine bosweg. Het huisje lag diep in het oerwoud, maar we konden niet goed zien hoe het lag, omdat het erg mistig was.

Nadat we onze spullen hadden uitgepakt maakten we ons klaar voor de trekking, en kwam onze chauffeur ook mee. Je zag aan z’n ogen dat hij het prachtig vond. We liepen over smalle paden, over kleine riviertjes en kwamen op een steile helling tot stilstand. Plotseling klaarde het op, en zagen we in wat voor dal we stonden. Iedereen was er door verrast en verbaasd. Omdat het begon te regenen drong onze gids erop aan dat we even snel doorliepen naar een huisje op de route. Daar mochten we op de ‘veranda’ schuilen tegen

de regen. De meisjes mochten alleen op de banken tegen de muur zitten, en de jongens met hun rug naar de ‘voortuin’. We kregen honing en een pittige omelet aangeboden door het vrouwtje, die een heel stel kippen bij huis had lopen. Na ongeveer een kwartier klaarde het op, en zagen we pas in wat voor dal we nu opeens weer stonden. Heel bijzonder, want overal om je heen zag je palmbomen, bananenbomen of andere exotische planten. We liepen nu over brede paden naar huis en hadden af en toe prachtig uitzicht.

Bij het huisje stond een lunch van rijst en vegetarische gravy klaar. Daar heeft ’t grootste deel van de groep geleerd hoe je met je handen eet. Dat doe je door met je vingers een hoopje rijst op te scheppen, en dat met je duim in je mond te schuiven. Het ging verassend goed ook al was het even wennen. Vlak daarna begon het flink te regenen en uiteindelijk besloten we in de stromende regen naar de waterval te gaan. We moesten ons nogmaals indeppen met een oplossing tegen bloedzuigers, en al snel bleek waarom: we gingen door dicht oerwoud, waar de lianen je soms om je hingen, we riviertjes moesten overstenen door over stenen te lopen, en we elkaar hielpen over boomstammen te klimmen. De waterval was niet heel groot, maar

vooral de tocht ernaartoe was bijzonder. Terug liepen we weer over de verharde paden en kwamen we moe thuis. Daar hebben we een korte jeep-rit door de jungle gemaakt in het donker, en stookten we daarna een kampvuur, waar we aten. Om half 11 viel iedereen als een blok in slaap.

De volgende ochtend werden we om 10 uur opgehaald door de jeep, en reden we rond 11 uur met onze chauffeur richting het stadje Madikeri, de hoofdstad van Kodagu. Het regende er erg, waardoor we snel even in wat chocolade- en specerijenwinkels keken, lunchten, en begonnen aan de 5 uur durende tocht naar huis. Rond zeven uur ’s avonds waren we moe maar tevreden terug in hostel.