Weekendje Rotorua

Bij de oriëntatie van studenttrips 5 weken geleden had ik een tripje geboekt naar Rotorua. Afgelopen weekend was het dan eindelijk zover. Tijdens de oriëntatie trokken vooral de activiteiten mijn aandacht, namelijk raften van de hoogste commerciële waterval in de wereld (zo'n 7 meter), lugen en OGO. Maar hoe dichterbij het weekend kwam, hoe banger ik werd voor die waterval.
Op zaterdag ochtend ging om half 8 de wekker om de reis naar Rotorua te beginnen. Nadat de laatste spulletjes gepakt werden en ontbijtjes gegeten waren, vertrokken we naar de bus. Deze zou rond 9 uur vertrekken, maar door een paar laat komertjes vertrokken we zo'n kwartiertje later.
Onderweg zijn we gestopt voor een plaspauze en om lunch te kopen bij een supermarkt voor beide dagen. Nadat iedereen zijn of haar boodschappen gedaan had vertrok de bus verder richting Rotorua. Op weg naar Rotorua hebben we nog een 'spel' gespeeld waarbij de mensen aan het gangpad steeds een stoel moesten opschuiven wanneer een liedje was afgelopen. Dit omdat je zo makkelijk andere mensen leerde kennen die ook dezelfde trip maakten.
Na enige tijd kwamen we aan bij Rotorua waarbij er twee groepen gemaakt werden. De eerste groep konden hun spullen snel afzetten bij het hostel en werden hierna direct een busje ingeduwd om richting de watervallen te gaan. Groep 2 mocht nog enige tijd in het hostel blijven. Ik had mezelf voorgenomen om bij de eerste groep te gaan zodat ik niet meer kon nadenken of ik het raften wel aandurfde. Het busritje duurde niet lang voordat we bij kaitiaki rafting aankwamen. Hier kregen we nog een korte uitleg over hoe we de kleren moesten aandoen (zwemkleren, dikke trui, wetsuit, poncho en schoenen).
Nadat iedereen eindelijk zijn of haar kleren aanhad, dit bleek nog een hele klus, kropen we weer de busjes in om richting kaituna river te rijden.
Onderweg kregen we nog mooie veiligheids instructies. Er waren namelijk 4 scenario's die zich konden voordoen.

1. alles ging goed
2. alles ging goed maar eentje was buitenboord gevallen
3. bootje ging over de kop en wij zaten eronder
4. bootje word terug de waterval 'ingezogen'.

Zelf vond ik optie 1 natuurlijk de beste. Hierna kregen we een kleine introductie van de Kaituna river, een rivier met in de zomer veel (alen). Omdat het lente is hoefden we ons geen zorgen te maken over de glibberige beestjes.
De begeleiders vertelden ons dat het traditie was om de god van de rivier in het maori's aan te spreken zodat we een veilige reis zouden ervaren. Oftewel de begeleiders deden het praatwerk en wij brabbelden wat mee.

Hierna verdeelden we ons over de bootjes, ik zat samen in een bootje met 5 andere meisjes die ik al ken van het appartementen complex en stage, en ryan (onze begeleider).
Eenmaal in de boot gesprongen begon onze reis over de Kaituna river. Direct werd weer duidelijk hoe mooi en ongerept de natuur in Nieuw-Zeeland is. Hierdoor alleen al was ik blij dat ik was gaan raften.

Eerste hadden we een aantal proefwatervallen, deze waren 1 en 2,5 meter hoog. Tussendoor stopten we een aantal keer op verschillende rustplekjes. Alle 5 de bootjes bleven samen en na de rust vertrokken we richting de 7 meter waterval. Voor de 7 meter hoge waterval kregen we nog de kans om uit te stappen, dit deed natuurlijk niemand omdat we het nu allemaal zo graag wilden!
Na een paar fluitsingaaltjes en maori spreuken was het dan ook de tijd om met de boot de 7 meter hoge waterval af te gaan. Na de woorden 'get down' die ik wel erg laat vond komen mochten we in het bootje gaan zitten (en niet op de rand van het bootje).
Na een paar seconden onderwater bleek dat we allemaal nog aan boord waren! De maori spreuken hebben geholpen, mission accomplished!
Erna waren nog enkele kleine stroomversnellingen en watervallen waar we dan ook even wat minder serieus deden, zoals staan in de boot, paar mensen voorop laten zitten etc.
Hierna was alweer het einde van de tocht en was ik toch wel erg blij dat ik er niet onderuit ben gekrabbelt. Eenmaal terug bij Kaitiaki mochten we ons weer omkleden in droge kleding. Nu niet in een ijskoude container, neeee een aantal mochten in de drogings container wat wel erg lekker warm was moet ik zeggen. Nadat iedereen weer omgekleed was vertrokken we richting het hostel waar iedereen pasjes kreeg voor een hostelkamer. Ik heb de rest van de middag in het grote hele hete zwembad gelegen. Dit water was natuurlijk opgewarmd, dit komt doordat de aardkorst heel dun (8km) is bij Rotorua. Hierdoor hangt er ook een rottende eieren geur (zwavelzuur) door het hele dorp.
Als avond eten kregen we pizza van de pizzahut, hierna hebben we nog een kleine rondwandeling gemaakt en erna zijn gaan stappen in het tegenover gelegen barretje.

De volgende ochtend moesten we weer vroeg opstaan want we hadden een druk programma. Om half 9 was ontbijt en om half 10 zou de bus vertrekken richting Maori village. Hier had ik eerlijk gezegd geen hoge verwachtingen van. Maar toen ik daar aan kwam was ik gelijk onder de indruk.
Het dropje hete whakarewarewatangaoteopetuauaawahiao ofwel whakarewarewa want ja een normaal persoon kan zoiets niet uitspreken. Onze gids had ook al een naam die niet uitspreekbaar was, maar we mochten hem gelukkig rob noemen. Hij woonde samen met 60 andere in dit dorp, en dit waren voornamelijk familieleden.
De geur van zwavel was hier nog erger merkbaar, dit omdat hier geisers en mudpools lagen door het hele dorp. Het water kookte aan de oppervlakte van de kleine meertjes en plassen die door het dorp lagen. Hier deden ze dan ook voornamelijk hun eten in koken of stomen. Gelukkig waren we ook nog op tijd om de geisers te zien, deze begon namelijk net toen wij aankwamen lopen.
In het dorp lag nog een typisch maori gebouw met mooie gevel, dit was ook wel het gebouw waar alle buurtvergaderingen, bruiloften en begrafenissen werden gehouden. Hierna keken we naar een cultural performance wat vooral bestond uit een aantal liedjes en dansjes, waaronder de haka ook wel bekend als de oorlogsdans.
Hierna hadden we nog wat vrije tijd om door het dorp heen te lopen, waarna de bus zou vertrekken richting de plek waar we zouden gaan lugen. Lugen is eigenlijk simpelweg gezegd het volgende: met een hoge snelheid van een bochtige bergweg afrijden in een roddelautootje.
Na de eerste bocht waren nikki en ik al derest kwijt die met ons mee waren gegaan, dit omdat we beiden niet zo van remmen houden. Je kon hierbij verschillende niveaus kiezen. De eerste keer kozen we voor intermediate maar de tweede keer probeerden we advanced. Natuurlijk waren we weer iedereen kwijt maar we hebben het wel allemaal overleefd zonder enige schrammen!

Als laatste stond OGO op de planning, niet veel mensen hadden hier nog zin in. OGO is een grote bal waar je in kan liggen en zo de berg afrolt. Zelf heb ik deze dan ook niet meer gedaan en heb ik lekker op het gras gelegen om te genieten van het lekkere weer.
Nadat OGO gedaan was gingen we weer op weg richting Auckland, dit duurde nog zo'n 3/4 uurtjes. En gelukkig werden we afgezet dichtbij het empire. Dit scheelde al veel omdat we zo nog maar 5 minuutjes hoefden te lopen ipv 20 minuten. Gelukkig had een flatgenootje wat niet mee was gegaan met de trip avondeten gemaakt en konden we zo lekker aanschuiven.

https://goo.gl/photos/4te2qnJvpDos8FGy9