Part 2 Bolivia, travel at high altitudes

Part 2 Bolivia... Travel at high altitudes!

Hola,

Next chapter van onze reis is een prachtige busreis door het noorden van argentinie naar de Boliviaanse grens. Tijdens deze rit wordt het uitzicht steeds droger, roder en primitiever. Na enkele dorpjes in the middle of nowhere (en idemdito wc's) komen we aan bij de grens. Na bijna opgepakt te zijn, voor het nemen van een foto van de grensovergang, gaan we uiterst makkelijk de grens over... Waar een paar lieve, onschuldige blikken niet goed voor zijn! S met de roltas en B met de backpack hobbelen zo de grens over achter een paar in klederdracht gehulde dametjes.
Het verschil met Argentinie

is duidelijk zichtbaar: erg primitief en traditioneel allemaal ( dus maar niet hand in hand over straat hier...)

Prio 1 in dit nieuwe land: get some cash! 2 banken en 3 pinpassen verder, hebben we the cash en stappen we in een minibus naar Tupiza (ja, wij hebben hier ook die grap om gemaakt). B heeft de hele weg een slapend/drinkend babytje op haar arm, aangezien de moeder zelf ligt te pitten. Op zich niet erg, maar het kind ligt ook de halve tijd aan de borst (en niet die van B). Lekker cosy zullen we maar zeggen.

Aangekomen in het stadje, hotelletje gevonden en op verkenning. Dit is even wennen na al het mooie en gastvrije van Argentinie.... Restaurants zijn hier ECHT eenvoudig en de mensen zien je liever gaan dan komen. Natuurlijk hebben we s avonds gegeten en two pizza (in Tupiza) besteld!

We zijn hier voor de zoutvlaktes, de grootste ter wereld en gaan op zoek naar een tourist office. Natuurlijk is onze route, direct bij Chili de grens

over, niet standaard en moeten de ladies een private tour boeken (lees 2x zo duur, maar wel meer comfi gelukkig). Het schijnt mega koud te zijn, dus er worden (uiterst charmante) handschoenen en muts gekocht voor B die het altijd koud heeft. S is straalkachel herself en heeft niets nodig. Voor de zekerheid hebben we zelfs een extra slaapzak besteld! Tupiza ligt op 3000 hoogte en het hoogste punt van de tour ligt op 5000, dus ook maar wat pilletjes voor hoogteziekte gekocht.

Vetrek is de volgende dag, dus vandaag tijd voor een super dag op de rug van een caballo. Wow, wat een indrukwekkend landschap hier, net het wilde westen met al die rode rotsformaties. We worden ook als gaucho's aangekleed met chaps en hoed.

Heerlijk weer eens gereden en er flink op los gegaloppeerd (was wel weer ff wennen na al die jaren). Spierpijn!

Vroeg uit de veren en vetrek op onze 4 daagse trip naar de Salar flats of Bolivia! Een stoere 4x4 en gids oscar/driver john nemen ons mee op pad. Een fantastische route door de bergen, langs traditionele dorpjes en lama farms brengt ons naar waar we voor komen: een immense zoutvlakte, zover als we kijken is het een grote witte vlakte. Niet te geloven zoooo mooi en indrukwekkend! En... Het is niet koud, dus tijd genoeg om leuke foto's te maken. Het is hier de sport om gekke foto's te maken mbt gezichtsbedrog, dus onze oscar komt met zijn "standjes" boek op de proppen.... Zie het resultaat! Na een eindeloze rit met alleen maar witte vlakte om je heen, komt er een oase in zicht. Is het echt of is dit ook gezichtsbedrog....een bergachtig eiland vol met metershoge cactussen komt in beeld: isla pescador. Wow, wat ontzettend gaaf hier. De hoogste cactus is 12 meter ( en ze groeien 1 cm per jaar!). Vanaf het topje op dit eiland kijk je in de oneindigheid. B kijkt helaas iets te lang en krijgt migraine. Hop die auto in, pil slikken en

gezichtsmaskertje op tegen het licht. De tour moet verder: sunset op de zoutvlaktes! Weer een wow moment, waarvan B slechts "blind" getuige is.
Na deze mooie sunset gaan we richting hotel, geheel gemaakt van zout. Echt zo cool! Tafels, stoelen, bedden, muren: zout. B wordt in bed gelegd en S heeft een diner for 2 met oscar.

Next day 6.00 uit de veren voor de sunrise..... B weer redelijk fit en ready voor de day.
Another wow moment: niemand op deze vlaktes, just us and the rising sun. Wat een speciaal moment. Als het hele spektakel is gedaan, volgt het volgende spektakel: ontbijt. Oscar heeft zich uitgesloofd en maakt een heerlijk brekkie voor ons klaar, het buffetje staat achter op de laadklep. Vervolgens de hele dag van het ene natuurwonder in het andere gevallen en alle soorten landschappen gezien (woestijn, steppe, bergen ,lakes, moeras, grasvelden, hoogvlaktes, etc). Meren met alle kleuren vd regenboog (bordevol flamingo's) en honderden lama's, alpaka's en vicunas (soort v kruising tussen lama/hertje in mini uitvoering). Volgende plek om te overnachten

(4200 meter hoogte): een hotel kan je het niet noemen, slechts een schuur met een dak en verschillende hokken (wel met bedden hoor) om te slapen. Het wordt erger.... Er is geen verwarming en er is slechts elektriciteit tussen 6 en 9. We krijgen weer een mooi maaltje voorgeschoteld en duiken op tijd het bed in, de wekker staat weer op een onmenselijke tijd.

De geisers staan als 1e op het programma.... Superb, zo gaaf. B heeft deze in Nieuw Zeeland al eens mogen aanschouwen, maar de Boliviaanse breken de records qua looks&intensiteit. Wooooowwwww! Verder het Boliviaanse land in, wat zo ongelooflijk mooi is. Voor de lunch even badderen in een hotspring van 35 graden midden in de bergen, dan lunchtime: we gaan voor lama met aardappelprutje, een lokale specialiteit. Apart, maar wel te eten. Helaas begint de hoogte B weer parten te spelen ( zelfs na het kauwen van de lokale remedie: coca bladeren, ja die... Waar ze coke van maken). Aangezien we 20 minuten van de Chileense grens zitten, besluiten we onze trip iets eerder af te breken en ons af te laten zetten bij de grens

overgang. Het enige wat we hier moeten regelen is een lift van de grens naar het stadje onder aan de berg, san pedro de atacama. De (zeer uitgestorven) grenspost ligt namelijk boven op een berg (5000m) in the middle of nowhere en onze pick up was pas de volgende dag gepland (ze komen alleen op afspraak naar boven gereden). B ligt als een dood vogeltje op de achterbank te wachten totdat oscar, S en de douane beambte een "oversteker met plek in de auto" weten te vinden. Het kon ff duren op deze afgelegen grote hoogte plek... Na 20 minuten al komt er een Franse family met een mini autootje, ze nemen ons gelukkig mee! Bagage tot aan onze oren, maar de weg gaat steil naar beneden gelukkig: met iedere meter down hill zakt de hoofdpijn/misselijkheid en onderaan de berg is B al

weer bijna de oude. S heeft onderweg lekker haar Frans kunnen oefenen met de family die uit de buurt van Geneve kwam, waar S natuurlijk jaren gewoond heeft. Leuk hotel gevonden en s avonds het stadje verkend. Goede 1e indruk, maar we waren vooral blij met verwarming, warm water en.... Fijne, mooie restaurants (klinkt best verwend zo).

Na een heerlijke nachtrust en fris gewassen (vergeten te melden dat er ook geen douche was in het zogenaamde hotel...) op de fiets gestapt om het noordelijke deel van chili te ontdekken. Dat is wel weer ff schakelen van 0 graden in Bolivia naar 35 graden in Chili..... Maar deze tough ladies laten zich niet kennen en gaan (op het warmste moment vd dag) naar de valle de la luna, een prachtig maanlandschap gebied. Erg handig en eigenwijs als we zijn, denken we nadat er geen borden meer staan zelf de weg wel te weten en fietsen zo de desert in. Na 40 minuten ploeteren op zandweggetjes besluiten we de weg eens te vragen en blijken we de ingang van de vallei allang voorbij te zijn gefietst. Wij weer terug op zoek naar de entree.... Blijkt dit een minihuisje met een mini hek midden in de desert te zijn, zo ongelooflijk onduidelijk en totaal nutteloos op deze plek. Toegang betaald en de juiste weg ingeslagen! Erg mooi en erg moe, maar voldaan van de tocht weer terug naar San Pedro. Echt een top stadje: mix van hippies (not happies!), toeristen en backpackers in een soort van wild west setting, maar met mooie horeca en hotels. Hier houden we het wel even uit...