Dries gaat vliegen

In tegenstelling tot vorige keer heb ik nu veel te vertellen, wat een week! Vorige zondag( 23 oktober) zijn we met 7 vriendjes Hobbiton gaan bezoeken. Dat is een movie set van de Lord of the rings en de hobbit in het midden van een gigantische schapen boerderij. Er zijn 44 Hobbit holes die je kan bezichtigen. Er zijn grote en kleine en elk hole is uniek. Je wandelt met een gids door het landschap en krijgt uitleg over hoe ze de locatie gevonden hebben, over het filmen zelf en nog veel meer. Ongelooflijk mooi, je waant je precies in de film zelf! Op het einde van de tour, krijg je dan een biertje aangeboden in the pub dat alleen daar gemaakt wordt. Het was een hele beleving.

Ik ben blij dat ik deze kon delen met de vrienden van het hostel. Volgens degene dat hier al langer werken is dit een van de leukste crews die ze al gehad hebben. En dat allemaal dankzij mezelf ;) Nu ik hier aan het schrijven ben over de voorbije week kan ik me niet meer herinneren wat ik allemaal gedaan heb eerlijk gezegd. De week is voorbij gevlogen. Wat ik wel nog weet is dat we woensdag naar de Huka falls in Taupo zijn geweest. Deze 11m hoge waterval stroomt ontzettend snel door een plotse versmalling van de rivier. Het water gaat zo snel dat het in enkele seconden 1 tot 5 olympische zwembaden kan vullen. Pin me niet vast op de cijfers, elk boekje/site vermeldt iets anders. Onderweg naar daar was het zeer bewolkt en heeft het stevig geregend, maar toen we daar aankwamen kwam de zon af en toe eens piepen. Het was prachtig! Ik val in herhaling door steeds weer te zeggen dat wat ik bezocht heb prachtig is, maar het is echt zo. Alles hier is zo mooi, groen, hetzelfde en toch anders.

Elke donderdagavond is er hier in het dorp een avondmarkt met verschillende eet- en drankstandjes. Er hangt een gezellig sfeertje en we hebben er een gewoonte van gemaakt om er met iedereen naar toe te gaan, iets te eten en daarna een pint te gaan pakken. Wat moet een mens anders doen.
Zaterdagavond was er een halloween party in het hostel mede mogelijk gemaakt door Dries Verboven, entertainmentguy van dienst. Overdag alles in gereedheid gebracht, wat versieringen opgehangen, punch gemaakt en natuurlijk een kostuum gekozen. Ik was op voorhand niet echt enthousiast, ben van nature niet zo een fan van verkleedfeestjes. Het was dan ook mijn eerste officiele verkleedfeest! Er was een doos vol met verschillende kostuums, ik koos voor iets simpel: een skeletpak. Het pak zelf paste nog net, het masker was net iets te klein. Dus dan moest mijn gezicht ook nog eens geschminkt worden, wederom geen fan van. Maar het was een

topfeest! Ik moest wel werken en de keukens nog kuisen terwijl iedereen zich amuseerde op de dansvloer.. Maar daarna hebben we het feest verder gezet in de 'Lava bar'. Vorige keer was dat een tegenvaller, maar deze keer was het een briljante avond. Dat was vooral te danken aan het gezelschap(opnieuw sorry voor het in herhaling vallen). De dag erna hadden we voorzien om te gaan skydiven, ik keek er ontzettend naar uit. Jammer genoeg waren er enkele onder ons die zich niet zo lekker voelde, raar. Dan zijn we maar met degene die wel in orde waren naar Kerosene Creek gereden. Een natuurlijk opgewarmde rivier waar je rustig in kan baden en relaxen. Slechts een halfuurtje rijden en zeer rustgevend, daar gaan we nog eens naartoe! In de avond voelde iedereen zich weer kiplekker en besloten we een picknick te houden in een parkje vlakbij. Een gevarieerde maaltijd, flesje wijn, dekentjes, muziek, een mooie omgeving en uno. Genieten! Lang heeft het niet geduurd want we hadden belachelijk koud. 's Avonds koelt het helaas zeer snel af, een teken dat de zomer nog niet echt begonnen is. Dit hebben we dan maar opgelost door op te warmen in de hottub in het hostel. En dan op tijd gaan slapen om goed voorbereid te zijn voor de skydive.
Eindelijk is het zover, 31 oktober D-Day. We spreken er al weken over om te gaan skydiven en vandaag gaat het gebeuren!! Om 13u

worden we opgehaald door de shuttle, uurtje rijden en dan spring ik uit een vliegtuig. We zijn met 5 die het gaan doen. In de rit naar daar wordt er niet veel gezegd, iedereen is nerveus en wat bang. Dan arriveren we, er is nog een groep voor ons dus moeten we nog wat langer wachten. De spanning blijft stijgen, maar iedereen is ook echt enthousiast. Dan is het zover, we krijgen een veiligheidsvideo te zien en moeten beslissen welke formule we willen doen. We gaan voor 12000 ft (ong 4km) en ik neem foto's en een video erbij. Pascal(de Nederlander van in het hostel) had al een skydive gedaan en geen foto's genomen en had hier veel spijt van dus ik dacht 'kom, we doen eens zot'. Dan begint het echt. Je krijgt een overal, harnas en een lelijke muts. Je begeleider komt je vastmaken en een praatje maken. Zeer vriendelijke kerels allemaal. Op dat moment was ik terug vrij rustig, de zenuwen waren onder controle en ik had er heel veel zin in. Jammer genoeg konden we niet alle 5 in hetzelfde vliegtuig. Eerst waren Greg, Grace en ik aan de beurt daarna Elin en Freja(als we het overleefden). Wij 3 gingen als laatste aan boord wat betekent dat we als eerste springen, spannend!! Het vliegtuig vertrekt en dan duurt het ongeveer 15-20 minuten om op de juiste hoogte te geraken. Ondertussen kan je genieten van het uitzicht. Ik was nog

steeds vrij rustig, Grace daarentegen had het moeilijker. Ik zag de angst in haar ogen (zij moest als eerste springen). We bereiken 12000 ft, de deur gaat open. Nu begint de spanning bij mezelf te k0men, mijn hart gaat sneller slaan en ik ben toch een beetje bang. Grace springt en dan is Greg ook weg. Nu is het mijn beurt, shit! We kruipen naar de deur en daar bengel je uit het vliegtuig. En dan duiken we! ONBESCHRIJFLIJK! De angst en stress verdwijnen onmiddellijk en maken plaats voor adrenaline en genot. 40 seconden duurt de vrije val, maar dit lijkt veel korter. Je vliegt tegen 200km/u. Het uitzicht is adembenemend!! Sommige mensen hebben last van de druk op hun oren of hebben problemen met ademen tijdens de vrije val. Ik heb hier allemaal geen last van, ik geniet gewoon! Dan gaat de parachute open en heb je meer tijd om van het uitwicht te genieten. Ik mag zelfs even sturen. Na nog geen 5 minuten sta ik terug op de grond. Ik wil meteen nog eens gaan, zo een ervaring! Ik raad het iedereen aan, het is het leukste, spannendste, mooiste wat

ik ooit gedaan heb. Nu ik het hier neerschrijf en er aan terug denk, krijg ik terug kippenvel en een grote glimlach. Een ervaring die ik nooit zal vergeten! Zo dat was een hele boek, tot de volgende!