Saté eten met journalisten

The old town, Semarang, 02.11.2016

Vanochtend hebben we 5 studenten geïnterviewd. Na het interview vroeg onze vertaler of we nog op bezoek wouden komen in zijn les. Mr. Nur geeft Engels les, dus het leek hem leuk de studenten met ons te laten oefenen. Het was een klas met al een gemiddeld oudere leeftijd en mensen die al enige tijd in het vak zaten. Leeftijd was tussen de 20 en 38 jaar. We hebben met ze gepraat over de verschillen in opleiding maar ook in werken in het ziekenhuis bijvoorbeeld, was een heel interessant gesprek. Ondertussen werd ook veel geouwehoerd. Een jongen zat steeds Alisa proberen in te palmen. Alisa gaat hier altijd leuk op in, wat grappige situaties opbrengt.

In de middag hebben het interview uitgewerkt en hebben we ons klaargemaakt om de redactie van de krant die ons had geïnterviewd te ontmoeten. We hadden afgesproken om saté te eten, omdat Alisa en ik dit nog niet hadden geproefd. Wij hadden (misschien een beetje naïef) een heel mooi luxe kantoor verwacht omdat we hadden gehoord dat het een grote krant was van midden Java.

We hadden de Go-Jek besteld via de app, en werden in één of andere vervallen wijk gedropt. Het was al donker en het was erg rustig op de niet goed verlichte straten met af en toe zwerver-achtige figuren.

We waren met de Go-Jek dus in goede handen. De Go-Jeks zijn altijd heel trouw en loyaal en blijven net zo lang met ons zoeken tot we het goede adres hebben. We werden door twee mannen aangesproken die geen Engels sprak maar de naam noemde van de journalist waarmee we contact hadden gehad: 'Fiska'. Twijfelachtig liepen we met deze mannen mee die ons via een donkere parkeerplaats het oude vervallen gebouw in begeleidde. Was best even spannend, maar iedereen was heel aardig en behulpzaam, maar dan is de taalbarrière toch soms best lastig.

In de gang hoorde we de stem van Fiska, ze had ons al aan horen komen. Fiska bracht ons naar de eerste verdieping van het gebouw. De verdieping was een soort gallerij met allerlei kunst en schilderijen en een krakende zwarte houten vloer. Het was heel mooi, heel ouderwets. Fiska vertelde dat de krant hier al 60 jaar zit, en dat ze opzoek zijn naar een nieuwe locatie. Het was een heel gezellig sfeertje in de gallerij. In de gallerij stonden allemaal oude houten bureautjes voor de journalisten. We hebben iedereen een handje gegeven en kregen een bordje met saté en een in bananenblad verbonden bol rijst. Het was heel lekker, saté van kip/ mushrooms en .... de darmen van de kip. Deze heb ik helaas niet op kunnen eten, het was eigenlijk best wel te eten, maar het idee ging me iets te ver.

We hebben veel gekletst met de journalisten over hoe de journalistiek hier eraan toe gaat en in Nederland. Ze hebben ons een rondleiding gegeven langs de schilderijen, dit liet de geschiedenis van de krant zien. Bijvoorbeeld een foto van de oprichter van de krant met de

eerste perser. 'Suara Merdeka' is de naam van de krant ook wel: 'Freedom Voice'.

Het kantoor stond in het oude gedeelte van de stad 'the old town' hier staan nog veel gebouwen van de Nederlands-indië tijd. We besloten hier een keer overdag terug te gaan om eens doorheen te lopen. Fiska vertelde dat het een soort kunstenaars buurtje is met deze week exposities. Het was een gezellige avond en zijn weer veilig thuis gekomen.

Get started right away!

What are you waiting for? Capture your adventures in a digital diary that you can share with friends and family. You can switch between any of your devices anytime. Get started in our online web application.