Ritje in de ambulance!

Vanochtend stond ik om 6:15u fris en fruitig naast mijn bed, volgensmij heb ik door het geluid van de moskee geslapen, misschien raak ik gewend? Hoop het!

Met de Go-Jek gingen we naar de public health center om de voorlichting bij te wonen. Het was al heerlijk weer om 6:30u, strak blauw zon met een briesje. Ik genoot van het uitzicht en het zonnetje en het zitten achter op een scooter gaat me ook steeds stabieler af, waardoor ik wat meer om me heen kan kijken.

Om 10:30 werden de mensen nog steeds gescreend op lengte, gewicht, bloeddruk, bloedsuikers en cholesterol. Het was echt een georganiseerde chaos. Het is voor ons heel chaotisch, maar het werkt wel! Iedereen trekt een nummertje voor wanneer bloed geprikt kan worden en de andere metingen zijn op eigen initiatief, maar moeten wel gedaan worden. Bij afwijkende resultaten gingen de mensen naar het kantoor van de dokter. Na de screening zou er een voorlichting georganiseerd zijn over osteoporose (botontkalking bij ouderen).
Was heel interessant geweest, maar ging helaas niet door. Omdat de opkomst erg groot was (dit is goed!) kon helaas degene die de voorlichting zou geven niet meer komen omdat het te laat werd.

Dus eigenlijk hebben we vrij weinig gehad aan deze ochtend voor ons onderzoek maar we hebben wel weer heel veel mooie mensen ontmoet en ons Javaans en Indonesisch geoefend. Javaans is een soort fries en Indonesisch ABN. Wij leren gewoon allebei de varianten van dankjewel. Dankjewel is, Terima kasih (Indonesisch) en Madernum (Javaans)). Geen dank is, Sama sama (Indonesisch) en Sami sami (Javaans). De meeste ouderen spreken hier Javaans, dus dat moeten we eigenlijk onder de knie krijgen, zou leuk zijn!

Satoe (1), Dua(2), Tiga (3), Empat (4), Lima (5), Aenam (6), Toejoe(7), Delapan (8), sepuluh (9), depuluh (10) .... de rest gaan we nog leren. (Dit schrijf ik uit mijn hoofd op, stiekem thuis ook al een briefje op mijn wc deur gehad en geoefend)

Na deze ochtend kregen we de kans om de voedingsassistent van de public health center te interviewen. Zo hebben we toch nog meters kunnen maken voor ons onderzoek, helemaal top.

Na het interviewen waren we Go-Jek aan het bestellen maar toen werden we onderbroken door de man die we net hadden geïnterviewd. Hij had zijn baas gevraagd of hij ons mocht brengen met de ambulance!!! O mijn god, dat wordt mijn eerste keer in de ambulance!! Even snel steen papier schaar met Alisa gedaan wie voorin mocht zitten, ik won, yeah. Het was echt te gek. Hij liet zelfs de sirenes horen. (Ik heb filmmateriaal!)

Vanavond zijn we gaan eten bij onze vaste koffie tentje 'Stove Syndicate'. We hadden de laatste keer dat we daar zaten gezien dat ze westers eten hadden maar ook lokale gerechten

voor een goede prijs.
Inmiddels herkent ieder personeel ons daar ... Ik had nasi goreng ajien beef, was een bol van rijst met verse groene kruiden (inclusief groene pepers) en stukjes beef erin. Met kroepoek en salade. Het was heerlijk en spicy.
Na het eten hebben we een crême brulée capuccino besteld. Echt heerlijk was dit. Gewoon een cappucino met een krokant laagje erop, mmm, genieten.
Nog een inspiratie voor mijn toekomstige restaurantje met Brant. Ohja, dit heb ik nog niet verteld. Omdat ik hier waarschijnlijk bijna iedere dag uiteten ga omdat dit even goedkoop is als zelf koken, kan ik veel observeren en proeven voor mijn toekomstige restaurantje met Brant.

Na het eten gingen Alisa en ik een film kijken, we dachten een actie film maar het veranderde in een soort horror film... en wie mij kent weet dat ik dit niet aan kan. Maar gelukkig kwam Laily aan mijn deur precies op het stuk dat het naar horror dreigde te gaan. Nadat we een uur hebben gekletst, hadden we laily uitgenodigd om met ons de film af te kijken. Ze stemde in en haalde haar kussen op en kwam bij ons op bed zitten. Zo zaten daar de hele film lang drie gillende meiden op één bed.

Nou, slaaplekker.... als afleiding nog maar even een paar bladzijdes in mijn boek lezen.