Eind presenatie

Vanochtend hebben we een eind presentatie gegeven in de Puskesmas aan alle betrokkenen van het onderzoek. Het ging heel goed en zijn heel blij met wat we tot nu toe hebben bereikt. Ook waren de reacties erg positief op ons onderzoek en over hoe we het hebben gedaan. We hadden een afscheidscadeau voor de puskesmas gemaakt, een foto van ons in Semarang met Indonesisch tekst erop. Er staat: bedankt voor de fijne samenwerking!

Na de presentatie zijn we met de docenten naar de universiteit gegaan om hier een eindgesprek te hebben met de directeur van de school en afscheid te nemen van de docenten die niet aanwezig konden zijn bij de presentatie. Mr. Nur waarmee we nauw hebben samengewerkt konden we helaas niet meer zien, wel hebben we ons baby-cadeautje achtergelaten op zijn bureau en nog via Whatsapp afscheid genomen.

Wel gek hoor.. zo de laatste dag in Semarang. Het is toch een beetje ons thuis geworden. We weten de weg in Semarang, we voelen ons thuis op de universiteit, we voelen ons thuis in onze dorm en in onze straat. We groeten de werknemers in de straat barretjes en restaurantjes waar we dagelijks langslopen. Ondanks de taalbarrière met vrijwel iedereen, een kamer met géén sfeer en een primitieve badkamer waar kakkerlakken uit het putje komen en in slaap vallen met een hagedis op je plafond. Misschien gaan we zelfs de Moskee die onze wekker was on 3:35am en het geschreeuw van de kinderen van de basisschool en wanneer zij tijdens hun pauzes met een bal enthousiast tegen mijn muur voetballen.

Nog even genieten van Semarang en vooral van onze roommate Laily. We zijn vanavond met haar beste vriendin Anine en haar vriend uiteten geweest. Dit was super gezellig en we hebben ons als malloten gedragen zoals altijd. Ze hebben ons geholpen met een busticket te kopen voor morgenochtend 7u. Ook hebben ze aangeboden ons naar de bushalte te brengen morgenochtend, super lief.
We gaan haar wel missen... ze is echt super leuk, gek en vrolijk. We hebben echt een vriendschap opgebouwd in de afgelopen weken, we hebben haar vrienden ontmoet en gingen regelmatig met haar uiteten en naar feestjes. Ook hebben we een paar keer gegeten samen met haar vriend. Conclusie na het laatste diner: we worden uitgenodigd op hun bruiloft!! Yeaah!

Toen we terug waren heeft Laily ons geholpen met onze tas inpakken en totdat wij naar bed gingen met ons gechilld, wat bestaat uit muziek luisteren, rare dansjes doen en lelijk meezingen. We hebben filmpjes en foto's teruggekeken van de afgelopen weken, haha, geweldig.

Met een dubbel gevoel ging ik slapen. Heel blij met de afronding van het praktijk gedeelte van ons onderzoek. Maar ook gek om de vertrouwde omgeving hier achter te laten. Het backpacken gaat nu pas écht beginnen, heel tof maar ook spannend!