Uluwatu

We zijn met de Grabcar (goedkope taxi) van Kuta naar Uluwatu gebracht. We kwamen aan bij onze homestay. We hadden een wat gemiddeld duurdere plek geboekt met een zwembad en gezellige hangplek om even lekker tot rust te komen. Helaas was het één drama plek. Ze waren er net aan het verbouwen. Het zwembad lag open en de plek was niet meer te herkennen van wat ik op de foto's had gezien. We konden gratis annuleren en zijn een andere plek gaan zoeken. Uiteindelijk na een bezweette wandeltocht met al onze spullen zijn we terecht gekomen in de Belong Bunter Homestay. Dit was een low budget homestay, maar had een fijne/familie sfeer. Het had een binnentuintje met een klein tempeltje waar je s'avonds kon relaxen. Bij binnenkomst van onze kamer hebben we met behulp van een medewerker een gevecht gewonnen met een vliegende kakkerlak. Hebben we dat ook weer meegemaakt, haha.

Uluwatu is echt heel mooi. Er is niet echt één drukke plek. Het is erg verspreid. Er zijn meerdere stranden, de meeste moet je eventjes

lopen om het strand op te komen omdat de Uluwatu kust heel rotsachtig is. Als je dan eenmaal op het strand zit heb je als je terug kijkt een super mooi uitzicht op de rotsachtige kust. Ook op de weg naar beneden: vaak via een pad/trap van rots waren allerlei leuke tentjes die een heel mooi uitzicht hadden over de zee. Het had de afgelopen dagen heel hard geregend waardoor sommige trappen nu als waterval diende. Dit maakte de tocht extra avontuurlijk!
Om de dag af te sluiten zijn we naar de meest bekende bar hier in Uluwatu gegaan. Deze heet 'Single fin'. Het duurde even voordat we deze naam onder de knie hadden. Eerst was het 'Single fish' of nog mooier 'Fini fish'. Maar dat terzijde.. Single fin was echt geweldig. De bar was op de klif aan de kust. Geweldige zonsondergang gezien, lekker gegeten en heerlijk gedanst met eindelijk echt even goede muziek! Het deed me heel erg denken aan een vakantie in Engeland/Cornwall met de familie Berner, precies dezelfde relaxte surf sfeer. Ik denk nog vaak terug aan die vakantie, wat heb ik toen ook genoten. Dit is inmiddels al ongeveer 8 jaar geleden..

Ondanks het gevecht met de vliegende kakkerlak waren we blij met waar we verbleven, goede locatie, relaxe sfeer en we hebben er leuke gekke mensen ontmoet, haha. Bijvoorbeeld een Australische hippie moeder die met zijn zoon aan het reizen was. We hadden hen al een paar keer gegroet wanneer zij aan het drinken waren op hun terras of in de tempel in de binnentuin. We dachten eerst dat het een wat een vrouw met een jonge vriend, maar bleek achteraf moeder en zoon te zijn. We raakte met ze aan de praat en ze boden ons een drankje aan: een fles Vodca werd op tafel gezet met wat sinaasappelsap of cola en ook nog partjes lime werd er gesneden. We mochten zelf een mix maken. Daarna werd er nog een fles tequila op tafel gezet die op moest. De moeder vertelde dat zij beide niet meer tequila drinken nadat ze een keer heel ziek zijn geworden ervan. Haha, ze waren verbaasd om te zien dat wij zonder vies gezicht of moeite een slok namen uit de fles (het was echt veel minder sterke tequila dan wij gewend zijn). We hebben mooie gesprekken gehad over hun reis tot nu toe en over hoe fijn en mooi het is dat je zo met je familie kon reizen. De zoon ging af en toe even op en neer naar een mini market (supermarkt/ontmoetingsplek) om de voorraad van ons bij te vullen en ondertussen speelde hij een kaartspelletje met lokalen bij de supermarkt en kwam vaak met verlies weer terug. Zo hebben we de hele avond met hun gezeten en gezellig gekletst. We hebben het ook gehad over mushrooms, wat hier veel wordt genuttigd. De zoon vertelde trots dat had een zakje mushrooms had gewonnen bij het kaarten. Waarop de moeder zei: 'Ah son, give the girls some!'. Haha, wij hebben dit maar afgeslagen. Ze probeerde ons nog te overtuigen dat het niet hallucinerend is zoals de paddo's in Nederland. Het gaf volgens haar meer een opkikker en misschien eerder een actief stoned gevoel. Dit geeft even een beeld hoe vrij die moeder was. Ook al zij ze wel iedere keer tegen haar zoon: drive safely, don't do stupid things etc. Naast deze mensen hebben we ook nog twee andere jongens ontmoet. Eén Texelse Nederlandse jongen (Marvin) en een Australische jongen (Chris). Dit waren echt twee surf dudes. Heel lay-back, grappig met droge humor. We hebben met hun een ochtend ontbeten en een keer samen gegeten. Alisa had Chris toevallig al eerder ontmoet tijdens het surfen. Ze hadden dezelfde golf gepakt en elkaar begroet (dacht Alisa) maar eigenlijk was de groet meer dat Chris probeerde duidelijk te maken dat het zijn golf was, op een coole manier. Chris is echt een jolige, 18 jarige, surf jongen. Hij werkt in Australië tot hij weer genoeg geld heeft om even te reizen tot het geld weer op is gaat hij weer werken in Australië en dan met wat geld weer op pad.
Over het surfen gesproken: Alisa heeft hier op 'padang padang' beach dus leren surfen. We hebben op aanraden van een Nederlandse vrouw die we tijdens het schuilen in een supermarktje hebben ontmoet de life guards op het strand aangesproken of ze ons willen leren surfen. Over deze vrouw, zij woonde al 7 jaar in Uluwatu. Ze was verliefd geworden op de plek. Later heeft ze een lokale vriend gekregen, een kindje en is ze een homestay gestart. Heel bijzonder verhaal. Maar terug naar de lifeguard 'DoDo' die ons surfles ging geven en Alisa: wat is zij een talent. Naast talent voor surfen heeft Alisa ook talent voor onhandigheid. Ik weet niet hoe maar op één of andere manier heeft mevrouw tijdens de tweede dag

surfen met DoDo, wat trouwens echt super goed ging (ze pakte 9 van de 10 golven: wauw!), haar teennagel ergens langs gekregen waardoor die los is geschoten. We moesten naar een kliniek om haar grote teennagels te laten verwijderen. Onze surf leraar heeft ons naar de kliniek gebracht. Door de regen zijn we eerst via onze homestay voor verzekeringspasjes doorgereden naar de kliniek waar Alisa haar teennagel heeft laten verwijderen. Heel spannend, ook al denk ik dat ik het bijna misschien nog wel spannender vond dan Alisa zelf. Alisa dacht alleen maar: die teennagel moet er gewoon af.. zonder één traan of kreet heeft ze met 5 tot 6 verdovingen in haar grote teen de ingreep overleeft. Ik vond haar een bikkel!

Zo'n teen beperkt zeker wel: niet zwemmen, niet drinken door de antibiotica en continue pijn is aanwezig. Maar alsnog bleef Alisa positief en liet ze geen party voorbij gaan. We besloten vanavond naar de mini markt/ontmoeting plek om daar te gaan drinken en chillen. Je kan daar dus in een supermarkt bier kopen en voor de supermarkt staan allemaal lounge banken. Ook staat er een foodtruck en een kraampje waar je waterpijp kan bestellen. We hebben hier met Inaki (die we in Yogjakarta hadden ontmoet) en een vriend van hem Timor afgesproken. Ook de twee jongens van het hostel, Chris en Melvin gingen mee naar de mini mart. Was heel gezellig, de jongens konden ook goed met elkaar, wij kennen nu ook wat meer termen over surfen en ook de codes op het water, dit was

namelijk hét gespreksonderwerp. We hebben verhalen over hun gehoord over hoe je omgaat als er een haai in je buurt zwemt tijdens het surfen.. ik zag de angst in hun ogen, haha spannend.
Alisa kon nog steeds niet goed drinken in verband met de antibiotica ... zij was mijn taxi/bob, yess! Ze heeft ondanks haar teen en geen alcohol de hele avond staan dansen in de kroeg naast de minimarkt. Ze danste mij eruit.. haha, ik snapte niet waar de energie vandaan kwam. Maar super leuk dat ondanks de pijn en alles ze gewoon lekker mee feest!
De volgende ochtend hebben we Uluwatu achter ons gelaten en zijn we naar Canggu gegaan. We hadden 3 nachten geboekt bij 'Lay day' hostel in Canggu.